High School DxD (Ελληνικά) Τόμος 1 Ζωή 2

Ζωή 2: Ξεκινώ τη ζωή μου ως δαίμονας

1ο μέρος

"Αααααααααα!"

Είναι μεσάνυχτα και τρέχω με το ποδήλατο. Ο λόγος είναι απλός. Μοιράζω διαφημιστικά φυλλάδια με ευχρηστους μαγικούς κύκλους.

Πολλοί άπληστοι άνθρωποι τα παίρνουν για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους. Τότε, εμείς, οι Δαίμονες, εμφανιζόμαστε μπροστά τους. Κοίταξα τη φορητή συσκευή στο χέρι μου που έδειχνε το χάρτη της περιοχής.

Υπήρχαν κόκκινα σημάδια που αναβόσβηναν. Κατευθυνόμουν προς τα εκεί. Έφτασα στο σημείο μπροστά σε ένα σπίτι.

Έβαλα το φυλλάδιο στη ταχυδρομική θυρίδα και συνέχισα στα άλλα σημεία. Επαναλάμβανα αυτή τη διαδικασία ξανά και ξανά.

"Γαμωτοοοοοοοοοοοοοοοο! Δε γίνεται! Αφού είμαι δαίμονας! Δε γίνεται!

Φώναξα ενώ έκανα ποδήλατο. ‍

*

Πρέπει να πάω πίσω σ' εκείνη την ημέρα, όταν έμαθα ότι είμαι Δαίμονας για να εξηγήσω την κατάστασή μου. Εκείνη τη μέρα έμαθα επίσης ότι είμαι κάτοχος ενός Ιερού Μηχανισμού. Εκείνη τη μέρα έμαθα ότι η Γιούμα Είναι Ξεπεσμένος Άγγελος. Και εκείνη τη μέρα έμαθα ότι η Ρίας είναι Δαίμονας.

Μιας και το 'φερε η κουβέντα, τα δαιμονικά φτερά μου εξαφανίστηκαν ξανά, λίγο μετά. Ήταν κάτι που θα γινόταν εμπόδιο στο τρόπο ζωής μου. Απ' ότι φαίνεται, μπορώ να τα χρησιμοποιήσω για να πετάξω αν τα συνηθίσω. Αηδιάζω στη σκέψη ότι έχω φτερά... αλλά η αίσθηση της κίνησής τους είναι εκπληκτική.

"Αν είσαι μαζί μου, η ζωή σου και το μέλλον σου θα λάμψουν."

Μου είπε η Ρίας κλείνοντάς μου το μάτι όταν με είδε στενοχωρημένο αφού έμαθα ότι είμαι δαίμονας. Όπως φαίνεται, έγινα υπηρέτης της όταν με ανέστησε ως δαίμονα, και έπρεπε να ζω έτσι απ 'δω και πέρα.

Οι άνθρωποι που αναστήθηκαν σε Δαίμονες γίνονται υπηρέτες του Δαίμονα που τους ανέστησε. Έτσι είναι ο νόμος των Δαιμόνων. Τι....εγώ; Υπηρέτης; Μπορεί να μην είναι κα τόσο κακό να είμαι υπηρέτης κάποιας τόσο όμορφης, αλλά ακόμη δεν μπορώ να το χονέψω.

"Η αλήθεια είναι ότι οι Δαίμονες έχουν βαθμούς. Ύπάρχουν κοινωνικές θέσεις, όπως έχω και εγώ. Το μέρος όπου γεννήθηκες και η οικογένειά σου παίζουν σημαντικό ρόλο, αλλά υπάρχουν και κάποιοι που ανεβαίνουν. Όλοι είναι αρχάριοι όταν ξεκινούν."

"Μπορείς να σταματήσεις να μιλάς σαν να είναι διαφήμηση; Είσαι σοβαρή; Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω."

Άρχισε να μου ψυθιρίζει στο αυτ΄ενώ παραπονιόμουν. Τι ωραία μρίζουν τα μαλλιά της. Νιώθω ότι ο εγκέφαλός μου θα παγώσει. Μήπως είναι μαγεία;

"Για να ξέρεις, μπορείς να ξεκινήσεις μια καινούρια ζωή όπου θα έχεις πέραση στα κορίτσια."

..! Αυτό που είπε μου καρφώθηκε στο μυαλό.

"Πώς;!"

Η λέξη βγήκε από το στόμα μου πριν προλάβω να το σκεφτώ.

Φαίνεται ότι οι πρόστυχες σκέψεις μου είναι αξεπέραστες, αφού είναι το μόνο που σκέφτομαι.

Περίμενε, αυτό πρέπει να είναι εξαιτίας της μαγείας που μου έκανε η Ρίας. Η έντασή μου ανεβαίνει.

"Οι περισσότεροι καθαρόαιμοι Δαίμονες πέθαναν σε έναν πόλεμο πριν από πολλά χρόνια. Εξαιτίας αυτόυ, αυτοί που μείναμε αρχίσαμε να παίρνουμε πολλούς υπηρέτες. Χάσαμε πολλή δύναμη, και δεν μπορόύμε να φτιάξουμε μεγάλους στρατούς όπως παλιά. Πρέπει, όμως, να αυξήσουμε τον αριθμό των Δαιμόνων. Όπως και οι άνθρωποι, οι Δαίμονες έχουν φύλα και μπορούν να αναπαράγονται. Με φυσιολογικές γεννήσεις, όμως, θα πάρει πολύ καιρο για να φτάσει ο πληθυσμός στα παλιά του επίπεδα. Οι δαίμονες έχουν χαμηλές

πιθανότητες αναπαραγωγής, που σημαίνει ότι δε θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τους Ξεπεσμένους Αγγέλους. Έτσι, βρίσκουμε ανθρώπους καλής ποιότητας και τους κάνουμε Δαίμονες. Γίνοται, φυσικά, υπηρέτες μας.

"Άρα είμαι όντως υπηρέτης."

"Α, μη στραβομουτσουνιάζεις. Τώρα θα μπω στο θέμα.Αφού έτσι ανεβαίνει μόνο ο αριθμός των υπηρετών, δεν ανεβαίνει ο αριθμώς των δυνατών Δαιμόνων. Γι' αυτό οι Δαίμονες έφτιαξαν έναν καινούριο κανόνα. Δίνονται ευκαιρίες σε δυνατούς ανεστημένους Δαίμονες, δηλαδή, σε αυτούς που ήταν πριν άνθρωποι.Οι ανεστημένοι ανεβαίνουν κοινωνική τάξη αν είναι δυνατοι. Γι' αυτό και υπάρχουν πολλοί Δαίμονες στην ανθρώπινη καινωνία. Υπάρχουν και Δαίμονες σαν εμένα που ζουν ανάμεσα σε ανθρώπους. Ίσε, μπορεί να μην το κατάλαβες, αλλά πιθανόν να συνάντησες μερικές φορές Δαίμονες τυχαία."

"Τι; Υπήρχαν Δαίμονες κοντά;"

"Ναι, αν και υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να τους ξεχωρίσουν, και άνθρωποι που δεν μπορούν. Άνθρωποι που είναι πολύ άπληστοι ή που θέλουν τη βοήθειά μας, μας ξεχωρίζουν εύκολα. Συνήθως μας καλούν αυτοί που μας ξεχωρίζουν, μέσω του φυλλαδίου με το μαγικό κύκλο. Υπάρχουν άνθρωποι σαν εσένα που τους ξεχωρίζουν, αλλά δεν πιστεύουν στην ύπαρξή τους. Οι περισσότεροι πιστεύουν αφού δουν τις μαγικές μας δυνάμεις."

Τι; Δηλαδή ο λόγος που κάλεσα τη Ρίας είναι η απληστιά μου! Φαίνεται ότι υπάρχουν αλλαγές στη κοινωνία των Δαιμόνων. Πρέπει να είναι δύσκολο, αλλά δεν έχει σημασία. Το σημαντικό είναι ότι έχω κι εγώ μια ευκαιρία!

"Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι με το σωστό τρόπο θα μπορέσω να πάρω τίτλο ευγενείας;"

"Ναι. Δεν είναι αδύνατο. Φυσικά θα σου πάρει πολύ χρόνο και κόπο."

"Ναααααααααααααααααααααααααι!"

Φώναζα μέσα στην τάξη.

"Μιλάς σοβαρά; Θα μπορώ να φτιάξω το δικό μου χαρέμι; Θα μπορώ και να κάνω σεξ με όλες, έτσι;"

"Ναι. Νομίζω ότι δεν πειράζει α είναι υπηρέτες σου."

Ένα σοκ διαπέρασε το σώμα μου. Αδιανόητο! Μπορεί να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο;

Στον πραγματικό κόσμο, όταν είσαι άνθρωπος, είναι πολύ δύσκολο.

Αν ήμουν φυσιολογικός άνθρωπος, ό,τι και να έκανα δε θα μπορούσα να μαζέψω κορίτσια, στην τωρινή μου κατάσταση.

Δεν είχα ποτέ κορίτσι. Ή μάλλον είχα ένα, αλλά με σκότωσε. Τώρα όμως! Τώρα μπορώ...!

"Ω, ναι! Είναι τέλειο να είσαι Δαίμονας! Ναι! Δεν μπορώ να ηρεμήσω! Πιθανόν να ξεφορτωθώ τις τσόντες μου...!"

Σταμάτησα αυτό που ήθελα να πω, και άρχισα να σκέφτομαι την απόφαση που ετοιμαζόμουν να πάρω.

"Όχι. Όχι τα πορνοπεριοδικά. Όχι αυτά. Δεν μπορώ να τα πετάξω. Είναι ο θησαυρός μου. Μπορώ να τα χρησιμοποιώ μέχρι να τα βρει η Μαμά! Αυτό είναι άλλο θέμα. Ναι! Άλλο θέμα!

"Φουφουφου. Έχει πολλή πλάκα."

Η Ρίας γελάει σαν να με βρίσκει διασκεδαστικό.

"Πωπω. Είναι όπως το είπες πριν. Σε κάνει να νιώθεις σαν να είναι ο ηλίθιος αδερφός σου."

Ακόμη και η Χιμέτζιμα γελάει. Χαχαχα, λέει και κάπως κακά πράγματα για 'μένα...

"Όπως και να 'χει, Ίσε, δε σε πειράζει να είσαι υπηρέτης μου, έτσι; Αν το έχεις μέσα σου, θα ξεχωρίσεις. Και τότε θα λάβεις τίτλο."

Ναι, Ρίας!"

"Όχι έτσι. Από 'δω και πέρα θα με λες 'Προεδρο'."

Πρόεδρο; Να μη σε λέω αδερφή;"

Τα μυαλά μου πήραν αέρα και τη ρώτησα. Πάντα ήθελα μια μεγάλη αδερφή. Όχι ερωτικά, αλλά όλα τα αγόρια θελουν να έχουν μια όμορφη κοπέλα για μεγάλη αδερφή.

Η Ρίας το σκέφτηκε σοβαρά και κούνησε το κεφάλι της.

"Χμμμμμμ. Ακούγεται ωραίο, αλλά αφού θα βρισκόμαστε κυρίως στο σχολείο, ταιριάζει περισσότερο το 'Πρόεδρος'."

"Μάλιστα! Πρόεδρε! Μάθε μου πώς να γίνω Δαίμονας!"

Η Πρόεδρος χαμογέλασε με χαρά όταν με άκουσε.

"Καλή απάντηση. Είσαι καλό παιδί, Ίσε. Ωραία, θα σε κάνω άντρα."

Η Πρόεδρος έπιασε το πιγούνι μου με τα δάχτυλά της. Αδερφή μου! Είναι η αδερφή μου! Ο Δαίμονας μέσα μου θα ξυπνήσει τώρα που είμαι μαζί της!

Όχι! Θα σηκωθώ! Φαντάζομαι είναι εντάξει. Αφού δεν μπορώ να ξαναγίνω άνθρωπος, θα προχωρήσω μπροστά!

Έχω ήδη αποδεχτεί τη θέση μου.

Μπορεί να ακουστεί χαζό, αλλά μάλλον δεν πειράζει.Η φιλοδοξία μου ήταν πολύ πρόστυχη. Αυτός είναι και ο λόγος που είμαι σε υπερένταση.

Χαίρομαι που η δουλεύω για να πραγματοποιήσω το όνειρό μου που έχει σχέση με το σεξ! Άντι να σκεφτώ για το μέλλον μου, θα φροντίσω να περάσω καλά τώρα!

"Θα γίνω ο βασιλιάς του χαρεμιού μου!"

Όταν το σκέφτομαι ήρεμα, μπορεί να με ξεγέλασε η μαγεία της Προέδρου. Δεν πειράζει όμως αφού πρόκειται για χαρέμι.

Θα ήταν τέλειο αν μπορούσα να φτιάξω το δικό μου χαρέμι.

Έτσι, έγινα μέλος της Λέσχης Απόκφυφων Ερευνών.

*

Λίγες μέρες μετά ξεκίνησα τη ζωή μου ως Δαίμονας.

Έκανα πετάλι σαν τρελός. Από εκείνη την ημέρα έγινα υπηρέτης της Ρίας και ιδρώνω κάθε μέρα.

Πρώτον, Συναντιόμαστε στο παλιό σχολικό κτήριο κάθε βράδυ. Είναι επειδή οι Δαίμονες είναι δυνατότεροι τη νύχτα.

Το άγνωστο φαινόμενο που μου συνέβαινε ήταν η δύναμη του Δαίμονα. Αφού είμαστε Δαίμονες, η δύναμή μας αυξάνεται αισθητά εξαιτίας του σκοταδιού της νύχτας.

Ομοίως, γινόμουν πιο αδύναμος το πρωί. Οι Δαίμονες φοβούνται το φως. Όσο δυνατότερο είναι τόσο πιο θανάσιμο είναι για τα σώματά μας. Το φως είναι δηλητήριο. Αυτό μου είπε η Πρόεδρος. Τα πλάσματα που το χρησιμοποιούν σαν όπλο, οι Άγγελοι και οι Ξεπεσμένοι Άγγελοι, είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί μας.

Μου είπαν να τρέξω να σωθώ αν τους συναντήσω. Όπως φαίνεται, όταν το συνηθήσεις, δε σε πειράζει άλλο το πρωί. Ο λόγος που ένιωθα αδύναμος το πρωί ήταν ότι το σώμα μου δεν άντεχε το φως. Το θέμα είναι ότι θα το συνηθίσω σε λίγο καιρό.

Ο λόγος που δεν μου είπαν από την αρχή ότι έγινα Δαίμονας είναι επειδή ήθελαν να δω μόνος μου τις αλλαγές στο σώμα μου. Σκόπευε να μου πει την αλήθεια την κατάλληλη στιγμή. Την ημέρα, δηλαδή, που μου επιτέθηκε ο άντρας με το κοστούμι. Ήταν μοιραίο φαίνεται.

Όπως και να 'χει, δούλευα σκληρά ως προσωπικός υπηρέτης της Ρίας. Αφού μόλις είχα γίνει Δαίμονας, Έπρεπε να μελετήσω την κοινωνία των Δαιμόνων και τη λειτουργία της. Για εξάσκηση θα μοίραζα αυτά τα φυλλάδια. Σκέφτηκα ότι οι γονείς μου θα ανησυχούσαν αν έλειπα κάθε βράδυ.

Η Πρόεδρος, όμως μου είπε "Έκανα κάτι στους γονείς σου την ημέρα που τους γνώρισα, μην ανσησυχείς." χαμογελώντας. Ακόμα και όταν επιστρέφω στο σπίτι αργά, οι γονείς μου δε θυμώνουν, απλώς μου λένε "Καλωσήρθες".

Η μαγεία της Προέδρου είναι καταπληκτική. Το πιο εκπληκτικό είναι ο έλεγχος που ασκεί στην ακαδημία.

Αφού είναι μέσα στην περιοχή της, είναι ο κρυφός κυβερνήτης της ακαδημίας. Ο άνθρωπος με την υψηλότερη θέση στην ακαδημία έχει διασυνδέσεις με Δαίμονες και έτσι δεν μπορεί να εναντιωθεί στους Δαίμονες του Οίκου των Γκρέμορι.

Με άλλα λόγια, η ακαδημία είναι ουσιαστικά προσωπική περιουσία της Προέδρου. Χάρη σ' αυτό, μπορούμε να μπαίνουμε στο σχολείο τη νύχτα. *

Και τώρα πίσω στη δουλεία μου.

Κάθε μέρα τριγυρνάω με το ποδήλατο μοιράζοντας φυλλάδια σε γραμματοκιβώτια με μια ειδική συσκευή.

Είναι ένα ειδικό μηχάνημα που δμιουργήθηκε από την επιστήμη των Δαιμόνων. Μοιάζει με τις φορητές συσκευές παιχνιδιών νέας γενιάς με οθόνη αφής.

Έχει οθόνη, κουμπιά και πένα αφής. Το χρησιμοποιούσα όπως μου έδειξαν. Στην οθόνη βλέπω το χάρτη της πόλης, δηλαδή την περιοχή της Προέδρου. Κάθε Δαίμονας παίρνει μια συγκεκριμένη περιοχή, όπου έχει την άδεια να κάνει τη δουλειά του.

η δουλειά είναι έτσι:

Πρώτα μας καλούν κα κάνουμε συμβόλαιο.

Μετά ικανοποιούμε την ευχή τους.

Ως αμοιβή παίρνουμε κάτι που να ταιριάζει με την ευχή που έκαναν.

Μπορεί να είναι λεφτά, ένα αντικείμενο ή και η ζωή τους.

Τώρα τελευταία, βέβαια, κανείς δεν πλωρώνει με τη ζωή του. Ακόμη κι αν υπάρχει κάποιος, αν η αμοιβή δεν είναι ίση με την επιθυμία, η ευχή δεν πραγματοποιείται. Σύμφωνα με την Πρόεδρο, "η αξία κάθε αμθρώπου είναι διαφορετική".

Ναι, είναι δύσκολο. Και η οθόνη δείχνει τα σπίτια των πιο άπληστων ανθρώπων. Γι' αυτό πρέπει να πάω εκεί και να μοιράσω τα φυλλάδια με το μαγικό κύκλο. Όσο το σημείο υπάρχει στο χάρτη η δουλειά δεν είναι ολοκληρωμένη.

Επειδή είμαι Δαίμονας, οι περαστικοί και η αστυνομία δε με προσέχουν. Αφού είμαι ενεργός ως Δαίμονας, οι άνθρωποι δεν παρατηρούν την παρουσία μου οταν δυολεύω. Τρέχω με το ποδήλατο κάθε μέρα, αλλα τα σημεία στο χάρτη δε λιγοστεύουν.

Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι είναι πολύ άπληστα όντα. Αφού κάνεις μια ευχή, εθίζεσαι και κάνει κι άλλες. Το συμβόλαιο μπορεί να ολοκληρωθεί μόνο τη νύχτα, επειδή οι Δαίμονες μπορούν να δουλεύουν μόνο τη νύχτα. Η μέρα είναι η ώρα των Αγγέλων και του Θεού. Αυτό ακόμη δεν το καταλαβαίνω.

Τα φυλλάδια είναι μιας χρήσεως, και πρέπει να ξαναμοιραστούν. Με άλλα λόγια, η δουλειά μου δεν τελειώνει ποτέ. Χάρη σ' εμένα η Πρόεδρος και οι υπόλοιποι μπορούν να συνεχίσουν τη δουλειά τους και οι πόντοι ανεβαίνουν. Όσο ολοκληρώνουμε συμβόλαια ο βασιλιάς των Δαιμόνων μας επαινεί. Έτσι έχουν τα πράγματα.

Αν συνεχίσουμε να δουλεύουμε έτσι, ο βασιλιάς των Δαιμόνων θα μου δώσει τίτλο! Καλύτερα να συνεχίσω τη δουλειά μου. Θέλω να τα καταφέρω! Θέλω και να κάνω συμβόλαιο!

"Ναιιιιιι! Θέλω να ζω ανάμεσα σε κορίτσια!"

Για τώρα, όμως, πρέπει να κάνω υπομονή και να συνεχίσω τη δουλειά που μου ανατέθηκε. Πόσο ακόμα πρέπει να τη συνεχίσω........

2ο μέρος

Μια μέρα μετά το σχολείο.

Πήγαινα στο παλιό σχολικό κτήριο αφού χωρίστηκα από τους δυο φίλους μου. Η δουλειά μου αρχικά είχε ανατεθεί στο κατοικίδιο της Προέδρου. Μεταμόρφωσε το ποντίκι και τη νυχτερίδα της σε ανθρώπους και τα έβαλε να μοιράζουν φυλλάδια.

Το κάνουν μέρα-νύχτα. Ο λόγος που η Πρόεδρος μου έδωσε αυτή τη δουλειά είναι για να μάθω τη δουλειά των Δαιμόνων από την αρχή. Ακόμα και ο Κίμπα και οι άλλοι το έκαναν στην αρχή. Ο Κίμπα, η Τότζο Κονέκο και η Χιμέτζιμα είναι όλοι υπηρέτες της Προέδρου Ρίας. Είναι στην ίδια θέση με εμένα.

Έχουν όλοι περάσει από τη θέση μου. Έχουν μεγάλη ιστορία.. Μπορεί να μην είναι σημαντικό, αλλά η Κονέκο και η Χιμέτζιμα μου είπαν να τις φωνάζω "Κονέκο" και "Ακένο". Φαίνεται ότι οι σχέσεις μας προχωρούν.

Χαχαχα, τις φώναξα με τα ονόματά τους μπροστά στο Μάτσουντα και το Μοτόχαμα επίτηδες. Οι εκφράσεις τους ήταν απερίγραπτες. Δεν τους έχω πει τι μου συμβαίνει. Ακόμη και αν το έλεγα, δε θα με πίστευαν. Επίσης, θα τους έβαζα σε κίνδυνο. Εγώ πέθανα ήδη μια φορά, και δεν μπορώ να τους αφήσω να πάθουν το ίδιο. Και ο Κίμπα είναι ο Κίμπα. Ψόφα, καζανόβα! Δε θα σε φωνάξω ποτέ Κίμπα! Και τότε με φώναξαν στη λέσχη.

Μπήκα στο παλιό κτήριο, το οποίο άρχισα να συνηθίζω, και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο του δεύτερου ορόφου.

"Μπαίνω."

Ήταν όλοι ήδη εκεί. Εγώ είμαι ο τελευταίος; Το δωμάτιο είναι σκοτεινό και το παράθυρο καλυμένο για να εμποδίζει το φως. Το μόνο φως έρχεται από κεριά που είναι σκορπισμένα στο δωμάτιο.

"Ήρθες."

Μόλις η Πρόεδρος επιβεβαίωσε την άφιξή μου, δίνει μια εντολή στην Ακένο.

"Ναι, Πρόεδρε. Ίσε, στάσου σε παρακαλώ στη μέση του μαγικού κύκλου."

Η Ακένο κουνάει το χέρι της. Η Πρόεδρος κουνάει το χέρι της! Σας ευχαριστώ πολύ! Αυτή και μόνο είναι αμοιβή. Μπήκα στον κύκλο. Και τώρα, τι;

"Ίσε, η δουλειά σου στη διανομή φυλλαδίων τέλειωσε. Μπράβο."

Η Πρόεδρος χαμογελάει. Ώστε έτσι; Δε θα μοιράσω άλλα φυλλάδια.

"Τώρα μπορείς να ξκινήσεις την καριέρα σου ως Δαίμονας."

"Ω! Τώρα θα μπορώ να κάνω συμβόλαια;"

"Ακριβώς. Επειδή είναι η πρώτη σου φορά, θα κάνεις κάτι μικρό. Η Κονέκο έχει αναλάβει δύο συμβόλαια.Επειδή είναι δύσκολο να τα κάνει και τα δύο, δίνω το ένα σε 'σένα."

"Σε παρακαλώ βοήθησέ με..."

Η Κονέκο υποκλίνεται με το κεφάλι της. Οπότε πάω εκ μέρους της. Δεν πειράζει, αφού ήμουν ήδη κουρασμένος από το μοίρασμα φυλλαδίων. Αναπάντεχα, ένιωθα μόνος όταν γυρνούσα με το ποδήλατο μοιράζοντας φυλλάδια. Τα άλλα μέλη στέκονται έξω από τον κύκλο. Τότε ο΄μαγικός κύκλος άρχίζει να εκπέμπει γαλάζιες και λευκές λάμψεις.

¨Μμμμμ...."

"Ησυχία, Ίσε. Η Ακένο προσθέτει τη σφραγίδα σου στο μαγικό κύκλο."

Τη σφραγίδα μου; Ο μαγικός κύκλος αυτού του δωματίου είναι και το σύμβολο του Οίκου των Γκρέμορι. Μου είπαν ότι για έμας, του υπηρέτες τους, είναι κάτι σαν οικόσημο.Για αυτούς που προσπαθούν να μας καλέσουν είναι το σύμβολό μας. Όταν χρησιμοποιείται μαγική δύναμη, συγχρονίζεται με τον μαγικό κύκλο. Ο Κίμπα και οι άλλοι έχουν αυτό σο σημάδι στο σώμα τους, και ενεργοποιείται όταν χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους. Έτσι μου είπαν. Σκέφτηκα πώς θα ήταν αν σημαδευόμουν κι εγώ. Πρώτα όμως, αυτοί που μόλις έγιναν Δαίμονες πρέπει να μάθουν να ελέγχουν τις μαγικές τους δυνάμεις. Μετά από αυτό μαθαίνουν να συγχρονίζουν τη μαγεία τους με το μαγικό κύκλο. Έτσι νόμιζα.

"Ίσε, βάλε τις παλάμες σου εδώ."

Έστρεψα το αριστερό μου χέρι προς την Πρόεδρο, όπως μου είπε. Έρχισε να γράφει κάτι στην παλάμη μου με το δάχτυλό της. Μήπως γράφει κανένα ξόρκι; Νιώθω ότι σχεδιάζει κάτι σαν κύκλο.... Ξαφνικά η παλάμη μου άρχισε να λάμπει. Είδα ένα κυκλικό σύμβολο, ένα μαγικό κύκλο ζωγραφισμένο στο χέρι μου. Η λάμψη ήταν γαλάζια και λευκή. Πωπω, ένας μαγικός κύκλος!

"Αυτή η σφραγίδα χρησιμοποείται για μεταφορά, και μπορεί να σε πάει στη θέση του πελάτη στιγμιαία. Όταν ολοκληρωθεί το συμβόλαιο θα σε επιστρέψει σε αυτό το δωμάτιο."

Το κατάλαβα. Έχει αυτή την ικανότητα.

"Ακένο, είσαι έτοιμη;"

"Ναι, Πρόεδρε."

Η Ακένο βγαίνει από το μαγικό κύκλο.

"Τώρα στάσου στη μέση."

Έκανα αυτό που μου είπε. Τότε βγήκε μια έντονη γαλάζια λάμψη. Ένιωθα κάποια δύναμη. Ένιωθα δυνάμεις να βγαίνουν από το σώμα μου όταν ακουμπάω τον κύκλο. Έτσι είναι για τους υπηρέτες;

"Ο μαγικός κύκλος απαντά στον πελάτη. Τώρα θα μεταφερθείς στην τοποθεσία του. Έχεις τις οδηγίες για το τι να κάνεις μόλις φτάσεις;"

"Ναι!"

"Καλή απάντηση. Τώρα πήγαινε!"

Νιώθω ένταση! Η πρώτη μου δουλειά! Ο μαγικός κύκλος λάμπει ακόμα περισσότερο. Φαίνεται ότι θα φτάσω στη στιγμή. Φως καλύπτει το σώμα μου. Έκλεισα τα μάτια μου εξαιτίας της λάμψης. Όταν τα ανοίξω θα είμαι στην τοποθεσία του πελάτη! Η πίεσή μου ανεβαίνει! Και τότε...στιγμιαία...μεταφέρθηκα......

..........

..........

Χμμμμμμμ.....χμμμμμμμμ; Ε; Μεταφέρθηκά; Τέλειωσε; Άνοιξα τα μάτια μου.

Έχασα τα λόγια μου όταν κοίταξα γύρω μου. Έιναι το δωμάτιο της λέσχης. Τι; Τι έγινε η μεταφορά; Ο πελάτης; Κοίταξα την Πρόεδρο, και την είδα προβληματισμένη και να βάζει το χέρι της στο μέτωπο. Η Ακένο έλεγε "πωπω" απογοητευμένα. Ο Κίμπα ο ηλίθιος αναστέναξε. Νευρίασα. Τι συνέβη; Η Πρόεδρος φώναξε το όνομά μου.

"Ίσε."

"Ναι."

"Δυστυχώς δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον μαγικό κύκλο για να πας στον πελάτη."

Τι σημαίνει αυτό; Μου εξηγεί ενώ την κοιτάζω μπερδεμένος.

"Ο μαγικός κύκλος απαιτεί μια ποσότητα μαγικής δύναμης.... όχι πολύ μεγάλη. Είναι κάτι που θα μπορούσε οποιοσδήποτε Δαίμονας να κάνει, ακόμη και παιδιά. Η μεταφορά μέσω αυτού είναι το πρώτο και το πιο εύκολο βήμα για να γίνεις Δαίμονας."

Εεεε, τι σημαίνει αυτό;

"Με άλλα λόγια, οι μαγικές σου δυνάμεις είναι χαμηλότερες ακόμη και από ενός παιδιού. Όχι, είναι τόσο χαμηλές που ο μαγικός κύκλος δεν αντιδρά. Ίσε, η μαγεία σου είναι ελάχιστη."

Τιιιιιι;

"Τι είναι αυτό;"

Έμεινα άφωνος. τι! Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορώ να πάω στην τοποθεσία του πελάτη με το μαγικό κύκλο! Είμαι Δαίμονας; Δεν είμαι;

"Απαίσιο.'

Λέει η Κονέκο ανέκφραστα. Ήταν δυνατό χτύπημα, Κονέκο.

"Πωπω, έχουμε πρόβλημα. Τι θα κάνουμε, Πρόεδρε;"

Η Ακένο ρώτησε την Πρόεδρο προβληματισμένα. Πωπω! Η πρώτη μου εμφάνιση ως Δαίμονας ξεκίνησε χάλια... Η Πρόεδρος το σκέφτηκε λίγο και είπε καθαρά:

"Δεν μπορείς να αφήσεις τον πελάτη να περιμένει, Ίσε."

"Ναι!"

"Δεν έχει ξανασυμβεί, αλλά θα πρέπει να πας εκεί με τα πόδια."

"Μόνος μου;"

Τι έκπληξη! Δεν το περίμενα αυτό Πρόεδρε!

"Ναι. Όπως παρέδωσες το φυλλάδιο θα πας στο σπίτι του. Δεν υπάρχει άλλη λύση αφού δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις το μαγικό κύκλο. Θα πρέπει να το επανορθώσεις με τις άλλες σου δυνάμεις."

"Με ποδήλατο; Θα πάω στο σπίτι του πελάτη με το ποδήλατο!; Το κάνουν αυτό οι Δαίμονες;"

Η Κονέκο με έδειξε σιωπηλά. Κονέκο, σου αρέσει να με κάνεις διστυχισμένο, ε;....

"Πήγαινε γρήγορα! Είναι δουλειά σου σαν Δαίμονας να κάνεις το συμβόλαιο! Δεν μπορείς να αφήνει τους ανθρώπους να περιμένουν!"

Η Πρόεδρος με διατάζει σοβαρά. Ο στόχος μου να πάρω τίτλο ξεκινάει από αυτό τον ανώμαλο δρόμο!

"Ααααα! Θα τα δώσω όλα!"

Έφυγα από την αίθουσα κλαίγοντας.

3ο μέρος

Είναι μεσάνυχτα και κάνω ποδήλατο όσο πιο γρήγορα μπορώ.

Τα μάτια μου γέμιζαν δάκρυα. Ναι, έκλαιγα. Ένας Δαίμονας που δεν εμφανίζεται μέσα από μαγικό κύκλο.

Έγω είμαι αυτός. Πιθανώς, να είμαι ο πρώτος στον κόσμο. Γι' αυτό δεν μπορούσα να σταματήσω τα δάκρυα.Τι σημαίνει το ότι δεν έχω μαγικές δυνάμεις; Να πάρει! Θα καταφέρω να πάρω τίτλο έτσι; Με τη φορητή συσκευή των Δαιμόνων, πήγαινα προς το σπίτι του πελάτη. Είναι ένα διαμέρισμα 20 λεπτά μακριά από το σχολείο. Ο πελάτης μένει κάπου εκεί. Αν έκανα παραδόσεις, οι πελάτες θα θύμοναν για την καθυστέρησή μου. Συνήθως γίνεται στιγμιαία τηλεμεταφορά, αλλά τώρα τους έκανα να περιμένουν 20 λεπτά.

Χτύπησα την πόρτα.

"Καλησπέρα! Έρχομαι εκ μέρους του Δαίμονα Ρίας Γκρέμορι.! Εσείς μας καλέσατε;"

Αυτό πρέπει να είναι. Οι Δαίμονες μπορούν να γίνουν αντιληπτοί μόνο από τους ανθρώπους που τους καλούν. Ότι και να κάνω τώρα που είναι μεσάνυχτα, οι γείτονες δε θα καταλάβουν τίποτα.Γι' αυτό και μόνο ο πελάτης μπορεί να με ακούσει. Την ώρα που ένας Δαίμονας κάνει τη δουλειά του, καλύπτεται από μια είδική μαγεία. Υπάρχει για να μην ενοχλεί τους άλλους ανθρώπους. Αυτό μου το εξήγησε η Πρόεδρος.

"Ποιος είναι;"

"Εεεεε, είμαι Δαίμονας. Είαι καινούριος και ήρθα επειδή με καλέσατε."

"Ψεύτη! Κανένας Δαίμονας δε χτυπάει πόρτες! Οι Δαίμονες βγαίνουν από το φυλλάδιο! Έτσι έγινε την προηγούμενη φορά! Και αυτός που κάλεσα ήταν η Κονέκο!"

Έχει δίκαιο. Θα ζητήσω συγγνώμη. Ήταν κάτι που δεν περίμενε κανείς.

"Συγγνώμη. Δεν έχω μεγάλη μαγική δύναμη, και δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω το μαγικό κύκλο."

"Μπορεί να είσαι κανένας ανώμαλος!"

Μόλις το είπε αυτό, εκνευρίστηκα.

"Δεν είμαι ανώμαλος! Και αν μπορούσα, θα ήθελα και εγώ να εμφανιστώ μέσα από τον μαγικό κύκλο! Ποιος ηλίθιος θα ερχόταν με το ποδήλατο μεσ' στα μεσάνυχτα!"

"Γιατί εκνευρίζεσαι, ανωμαλάρα;"

"Ανωμαλάρα; Γαμώ το! Σου λέω ότι είμαι Δαίμονας!"

"Φύγε απο' δώ!"

Ο πελάτης άνοιξε την πόρτα του για να κάνει ένα αίτημα. Ήταν κοκκαλιάρης και φαινόταν άρρωστος. Ήταν θυμωμένος, αλλά μόλις είδε το πρόσωπό μου, η έκφρασή του μαλάκωσε.

"Κλαις...;"

"Εγώ;"

Άγγιξα το μάγουλό μου και ένιωσα δάκρυα. Έκλαιγα.

"'Ετσι, ε; Έκλαιγες επειδή έμαθες ότι δεν μπορείς να τηλεμεταφερθείς..."

"Έτσι φαίνεται."

Με άφησε να μπω μέσα. Μου έφτιαξε και τσάι. Το συμβάν με την τηλεμεταφορά και ο καβγάς με πλήγωσαν περισσότερο απ' όσο νόμιζα, και έκλαιγα χωρίς να το καταλάβω. Φυσικά και θα έκλαιγα. Ο πελάτης, που τον έλεγαν Μοριζαβα, με είδε και κατάλαβε πώς νιώθω. Το δωμάτιο φαινόταν καθαρό. Ήταν πολύ καθαρό για έναν άντρα που ζει μόνος του. Μου είπε ότι είναι δημόσιος υπάλληλος. Ο Μοριζάβα παίρνει τη δουλειά του στα σοβαρα, αλλά ήθελε πολύ να έχει επαφές με ανθρώπους. Όταν πήρε ένα από τα φυλλάδιά μας, αποφάσισε να μας καλέσει.

"Δεν ήρθε η Κονέκο...."

Ερωτεύτηκε την Κονέκο με την πρώτη ματιά και ήταν ο πρώτος Δαίμονας με τον οποίο έκανε συμβόλαιο. Από τότε, την κάλεσε και άλλες φορές.

"Συγγνώμη, αλλά φαίνεται ότι είναι αγαπητή κι από άλλους πελάτες. Αντιπροσωπεύει την χαριωμένη πλευρά των Δαιμόνων."

Μου εξήγησε ότι όταν καλείς έναν Δαίμονα, μπορείς να διαλέξει αυτόν που θέλεις φωνάζωννταας το όνομά του. Και σήμερα αποφάσισε να καλέσει την Κονέκο, με αποτέλεσμα να συμπέσει με έναν άλλο πελάτη. Αν ο συνηθισμένος Δαίμονας δεν μπορεί να εμφανιστεί, κάποιος άλλος θα πάρει τη θέση του.

"Ευχήθηκα για έναν από τους χαριτωμένους Δαίμονες όταν χρησιμποποίησα το φυλλάδιο."

"Είμαι ένας χαριτωμένος νεοσύλλεκτος. Δε σε ικανοποιεί;"

"Χαχαχαχαχα! Αυτό που λες είναι αδύνατο! Αν είχα ένα ασημένιο σπαθί, θα σε κάρφωνα! Χαχαχαχαχα!"

Φίλε, γελάς, αλλά όχι πραγματικά.

"Από περιέργεια, τι θα ζητούσες από την Κονέκο;"

Αυτή ήταν η ερώτησή μου. Ίσως να μπορώ να πραγματοποιήσω εγώ την ευχή του. Αλλά η ελπίδα μου καταστράφηκε όταν ο Μοριζάβα έβγαλε κάτι από την ντουλάπα του.

"Ήθελα να φορέσει αυτό."

Από ποιο σχολείο είναι αυτή η κοριτσίστικη στολή; Νομίζω ότι την έχω ξαναδεί.

"Είναι η στολή της Ναγκάτο Γιούκι."

"Ναγκάτο... Α! Από το Σουζουμίγια Χάρουχι!"

Άκόμη και εγώ ξέρω τη σειρά Σουζουμίγια Χάρουχι.

"Δαίμονα, σου αρέσει και εσένα η Ναγκάτο;"

"Όχι, προτίμω την Ασακούρα Ριόκο."

"Γιατί;"

"Για το στήθος της."

Ο Μοριζάβα τα' χασε όταν απάντησα χωρίς τον παραμικρό δισταγμό. Η Ασακούρα Ριόκο, από τους πρωταγωνιστές του Σουζουμίγια Χάρουχι, είναι όμορφη με υπέροχο σώμα.

"Ώστε σου αρέσουν τα μεγάλα στήθη;"

"Ναι. Στήθη γεμάτα όνειρα. Είμαι σίγουρος γι' αυτό."

Φαντάστηκα τα γυμνά στήθη της Προέδρου να αναπηδύν. Πρόεδρε, ερωτεύτηκα το στήθος σου με την πρώτη ματιά. Ντρέπομαι να το πω μπροστά σου, αλλά θα προστατεύσω το στήθος σου. Ο Μοριζάβα πήρε μια πρόστυχη έκφραση και χαμογέλασε.

"Έχεις καλό μάτι. Φαίνεται ότι έχεις ένα ισχυρό πάθος για τα στήθη. Έχεις τις αντίθετες προτιμήσεις από ' μένα. Μου αρέσουν οι γυναίκες με μικρά στήθη."

"Σε καταλαβαίνω. Έχω έναν φίλο με τα ίδια γούστα."

Ο άνθρωπος που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ο Μοτόχαμα. Είναι γνήσιος ανώμαλος, είμαι σίγουρος.

"Ναι. Η Κονέκο δε μοιάζει στη Ναγκάτο; Ο αέρας της, αν και έχει μικρό ύψος."

Αν το καλοσκεφτείς, η Κονέκο είναι μικρόσωμη και είναι πάντα ανέκφραστη. Έχει σώμα χωρίς καμπύλες και κοντά μαλλιά. Πράγματι μοιάζουν. Η Ναγκάτο Γιούκι έχει παρόμοια χαρακτηριστικά.

"Γι' αυτό ήθελα να φορέσει αυτή τη στολή. Το ήθελα πραγματικά!"

Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα. Δάκρυα μετάνοιας. Σίγουρα το μετανιώνει. Ήθελε πολύ να τη φορέσει.

"Συγγνώμη για ό,τι έγινε. Άσε εμένα να τη φορέσω."

"Θα σε σκοτώσω, μπάσταρδε!"

Ο Μοριζάβα απέρριψε την ευγενική μου προσφορά με φωνές. Σε παρακαλώ, μη θυμώνεις και φωνάζεις. Αστείο ήταν. Το είπα για πλάκα. Ο Μοριζάβα προσπάθησε να ηρεμήσει σκουπίζοντας τα δάκρυά του. Πήρε μια βαθιά ανάσα και ηρέμησε.

"Δεν πειράζει. Σε τι είσαι καλός; Αφού είσαι δαίμονας πρέπει να έχεις κάποια μυστηριώδη δύναμη. Για παράδειγμα, η Κονέκο είναι πολύ δυνατή. Μπορεί ακόμα και να με σηκώσει."

Το λέει με περιφάνια.Τι έγινε η αντρική σου τιμή; Ώστε υπάρχουν άνθρωποι που ενθουσιάζονται όταν τους σηκώνει ένα κορίτσι. Ποια είναι η ειδικότητά μου; ένωσα τα χέρια μου και είπα σοβαρά:

"Μπορώ να χρησιμποιήσω το Δράκο-χα, δηλαδή το Καμέχαμέχα."

"Ψόφα."

"Τι είναι αυτή η απάντηση; Φάνηκε σαν να το εννοούσες."

"Φυσικά και το εννοώ. Πώς μπορεί ένας Δαίμονας να χρησιμοποιεί Καμέχαμέχα!"

"Εδώ! Εγώ είμαι αυτός!"

Έδειξα τον εαυτό μου για να το ξεκαθαρίσω.

"Τότε, καν' το!"

"Εντάξει!"

"Αν μπορείς, εξαπόλυσέ το. Μην υποτιμάς τη γενιά μου, που μεγάλωσε βλέποντας Ντραγκον Μπολ! Όταν πηγαίναμε στο σχολείο, εξασκούμασταν για να το κάνουμε κάθε Δευτέρα απόγευμα. Προσπαθούσαμε και να μαζέψουμε πνεύματα για να φτιάξουμε πνευματική βόμβα, αλλά δεν τα καταφέρναμε! Μη μας υποτιμάς!"

"Σκάσε! Ποιος νοιάζεται αν μεγάλωσες βλέποντας Ντράγκον Μπολ! Εγώ έχω αγοράσει όλο το μάνγκα! Ακόμη και την καινούρια έκδοση που είναι η αρχική! Εγώ και οι φίλοι μου παίζαμε κρφτό προσπαθώντας να εντοπίζει ο ένας την αύρα του άλλου!"

Απάντησα σε όλα τα επειχηρήματά του! Θύμωσα! Θύμωσα πολύ! Θα σου δείξω! Δρακο-χα(Καμέχαμέχα) με τον τρόπο του Χιόντο Ίσε! Ενεργοποίησα τον Ιερό Μηχανισμό. Πρώτα έκλεισα τα μάτια μου και έστρεψα το χέρι μου προς τα πάνω. Έφερα στο μυαλό μου τον Γκόκου και κατέβασα το χέρι μου. Πήρα τη στάση του Δρακο-χα(Καμέχαμέχα). Έβαλα όλη μου την ενέργεια. Να πάρει! Παρ' τα γενιά του Ντρόκγον Μπολ! Η απόλυτη επίθεσή μου!

"Καμεχαμε-χα(Ντράγκον-χα)!

Λάμψη! Ξαφνικά το χέρι μου άρχισε να λάμπει! Το κόκκινο γάντι εμφανίστηκε πάνω του. Κοίτα! Ο Ιερός Μηχανισμός μου! Τότε κοίταξα το Μοριζάβα και.... έκλαιγε. Έπιασε τον πρώτο τόμο του Ντράγον Μπολ από ένα ράφι. Έπιασε το χέρι μου σε μια παθιασμένη χειραψία.

"Ας συζητήσουμε!"

Μου ήταν έυκολο να καταλάβω τι εννοούσε. Οποιοσδήποτε φαν του Ντράγκον Μπολ θα καταλάβαινε.

"Ναι, ας μιλήσουμε γι' αυτό!

Έτσι, άρχισε η βραδια.

"Χαχα! Και εγώ. Πιστεύω ότι ο Οϊμότο(Βακαμότο Νόριο) ήταν καλή επιλογή για τη φωνή του Σελ.

"Ναι. Ήταν ακριβώς όπως τη φανταζόμουν."

Αφού έφερε τα μάνγκα του, γελούσαμε και μιλούσαμε για δυο ώρες. Καθώς μιλούσαμε, ξέχασα τη διαφορά ηλικίας μεταξύ μας. Είχαμε ήδη γίνει φίλοι. Χαχαχαχα. Δεν έκανα καλή εντύπωση στην αρχή, αλλά όταν αρχίσαμε να μιλάμε γνωριστήκαμε καλύτερα.

"Ωραία! Μήπως να κάνω συμβόλαιο και με 'σένα;"

"Ναι, αφεντικό! Σε ευχαριστώ για το συμβόλαιο!"

Ναι! Ναι! Ναι! Έκανα το πρώτο μου συμβόλαιο! Η πορεία μου προς τον τίτλο ξεκίνησε! Ο θρύλος μου ξεκινά εδώ!

"Εντάξει, μπορεί να είναι συνηθισμένη ευχή, αλλά μπορώ να γίνω πλούσιος;"

Πράγματι, είναι αυτό που ζητούν οι περισσότεροι άνθρωποι.

"Θα το ελέγξω."

Έβγαλα στη φορητή Δαιμονική συσκευή και καταχώρησα την ευχή του. Η απάντηση εμφανίστηκε.

"Μμμμμ. Στην περίπρωσή σου, για να εκπληρώσω την ευχή σου, η τιμή θα είναι η ζωή σου. Με άλλα λόγια, θα πεθανεις."

"Θα πεθάνω;"

"Ναι. Λυπάμαι, αλλά στον κόσμο των Δαιμόνων, η αξία κάθε ζωής δεν είναι ίδια. Οπότε, αν θέλεις να γίνεις πλούσιος, Μοριζάβα, πρέπει να πεθάνεις."

"Νιώθω την καρδιά μου να ξεσκίζεται. Αλλά δεν πειράζει. Σε πόσο καιρό θα πεθάνω αν κάνω αυτή την ευχή;"

"Μμμμμ.... Θα πεθάνεις μόλις αρχίσουν να πεφτουν τα λεφτά από τον ουρανό. Δε θα προλάβεις καν να τα αγγίξεις. Είναι απαίσιο."

"Ααα! Δηλαδή δεν μπορώ να σε χτυπήσω στα μούτρα με τα λεφτά;"

"Μην προσπαθήσεις να με χτυπήσεις."

Χμμμμ. Μόλις είδα το όνειρο ενός ανθρώπου να τσακίζεται μπροστά στα μάτια μου. Αλλά, όπως περίμενα, ο Μοριζάβα έκανε μια ευχή απραγματοποίητη στην κανονική του ζωη. Αυτό εννοούσε η Πρόεδρος για την αξία της ζωής των ανθρώπων. Τι άδικος που είναι αυτός ο κόσμος.

"Τότε, τότε.... ένα χαρέμι; Μπορώ να ευχηθώ να λεχω πολλά κορίτσια σε μια πολυτελή γιορτή;"

Ω! Εκεί το πας, ε; Συγκινήθηκα βαθιά. Πρώτ' απ' όλα είναι άντρας, και φυσικά θα ευχόταν κάτι τέτοιο.

"Μοριζάβα, και εμένα μου αρέσουν τα χαρέμια! Είναι το όνειρο κάθε άντρα! Καταπληκτικό! Θα ήθελα μια μέρα να πάμε να τα πιούμε μαζί, αν και είμαι ανήλικος!"

"Δε με νοιάζει. Ποια είναι η τιμή του;"

Πληκτρολόγησα την ευχή του. Τι σκληρή απάντηση.

"Λέει ότι θα πεθάνεις μόλις οι γυναίκες μπουν στο οπτικό σου πεδίο."

"Περίμενε, θα πεθάνω μόλις δω τα πρόσωπά τους;"

"Όχι, μόλις μπουν στο οπτικό σου πεδίο. Είναι πολύ σκληρό. Δε θα προλάβεις καν να δεις τα πρόσωπά τους. Δεν είναι καλύτερο να τις προσπερνάς στο δρόμο;

"Ουααααααα!!"

"Ξαφνικά, ένας ενήλικας, ο Μοριζάβα άρχισε να κλαίει.

"Τόσο λίγο αξίζει η ζωή μου; Λυπάμαι που γεννήθηκα..."

Τον χτύπησα απαλά στον ώμο.

"Ας συνεχίσουμε να μιλάμε για το Ντράγκον Μπολ. Θέλεις να παίξουμε ρόλους; Εγώ θα είμαι ο Γκόκου και εσύ ο Φρίζα, εντάξει;"

Έγνεψε καταφατικά κλαίγοντας. Και έτσι, το πρώτο μου συμβόλαιο δεν έγινε επειδή έπρεπε να φροντίσω τον πελάτη μου.

4o μερος

Την επομένη, στο σχολείο.

"............."

Η Πρόεδρος είχε θυμώσει. Σήκωσε το φρύδι της χωρίς να πει λέξη. Στεκόμουν μπροστά της και είχα χλωμιάσει. Το προηγούμενο βράδυ έπαιζα Ντράγκον Μπολ με τον πελάτη και μου πήρε όλη τη νύχτα. Α, ναι, και ο Κίμπα είπε κάτι σαν "κάτι τέτοιο δεν έχει ξανασυμβεί" και δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα γέλια του.

"Ίσε..."

Ο τόνος της ήταν βαθύς και σοβαρός, φαινόταν θυμωμένη.

"Ναι!"

"Συζήτησες με τον πελάτη για μάνγκα και τι έκανες μετά; Τι έγινε με το συμβόλαιο;"

Μπήκε κατευθείαν στο θέμα. Άρχισα να ιδρώνω.

"Δεν μπόρεσα να κάνω συμβόλαιο.... Παίζαμε ρόλους από ένα συγκεκριμένο μάνγκα μέχρι το πρωί."

"Ρόλους;"

"Ναι, ναι! Κάναμε ότι ήμασταν κάποιοι συγκεκριμένοι χαρακτήρες από ένα συγκεκριμένο μάνγκα και προσποιούμασταν ότι παλεύουμε."

Γιατί το εξηγώ έτσι σοβαρά; Μου έρχεται να κλάψω.

"Ξέρω ότι σαν λυκειόπαιδο... όχι, σαν επαγγελματίας Δαίμονας θα έπρεπε να ντρέπομαι! Αλλά το μετανιώνω! Λυπάμαι πολύ!"

Μετά την απολογία μου υποκλίθηκα. Αλήθεια, τι σκεφτόμουν όταν έπαιζα Ντράγκον Μπολ όλη τη νύχτα;

"Μετά το συμβόλαιο, ζητάμε από τον πελάτη να συμπληρώσει ένα ερωτηματολόγιο... Ζητάμε πληροφορίες σχετικά με την εμπειρία του από το συμβόλαιο. Το ερωτηματολόγιο περιέχεται στο φυλλάδιο που μοιράζουμε, και οι πληροφορίες εμφανίζονται σε αυτό το χαρτί...."

Η Πρόεδρος μου έδειξε το χαρτί με τα αποτελέσματα. Δεν ήξερα ότι υπήρχε ερωτηματολόγιο. Φαίνεται ότι οι Δαίμονες είναι σοβαροί στη δουλειά τους.

{Είχε πλάκα. Πρώτη φορά πέρασα τόσο καλά μ' αυτό τον τρόπο. Θέλω να ξαναδώ τον Ίσε. Θέλω να κάνουμε καλό συμβόλαιο την επόμενη φορά.}

"Αυτή είναι η απάντηση του πελάτη....."

Συγκινήθηκα. Μοριζάβα.... Δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα... και εσύ....

"Πρώτη φορά βλέπω τέτοια απάντηση. Δεν ήξερα τι να κάνω στην αρχή, γι' αυτό δεν έλεγα τίποτα και σε κοιτούσα περίεργα."

Δεν ήταν θυμωμένη; Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν κατάφερα να ολοκληρώσω το συμβόλαιο.

"Για τους Δαίμονες, είναι σημαντικό να ολοκληρώσουμε το συμβόλαιο με τους ανθρώπους που μας καλούν σωστά. Μετά, παίρνουμε την αμοιβή μας. Αυτό κάνουν οι Δαίμονες εδώ και πάρα πολύ καιρό. Είναι η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο... Σαν Δαίμονας, απέτυχες, ο πελάτης όμως ήταν χαρούμενος."

Η Πρόεδρος φαινόταν μπερδεμένη, αλλά τελικά χαμογέλασε.

"Ενδιαφέρον. Μπορεί να γίνεις ο πρώτος στα πιο ασυνήθιστα πράγματα. Να θυμάσαι, όμως να κάνεις τα βασικά. Δημιουργείς συμβόλαιο με τον άνθρωπο και μετά παίρνεις την αμοιβή σου. Εντάξει;"

"Ναι! Θα προσπαθήσω όσο μπορώ!"

Ο Πρόεδρος συγχώρεσε τις πράξεις μου. Ήμουν πολύ χαρούμενος. Πρόεδρε, την επόμενη φορά, θα τα καταφέρω!

5ο μέρος

Την ίδια μέρα ορκίστηκα να βάλω τα δυνατά μου.

Έπιανα πάλι δουλειά. Ήταν μεσάνυχτα, και πήγαινα με το ποδήλατο στο σπίτι του πελάτη.Αυτή τη φορά πηγαίνω σε μια έπαυλη 30 λεπτά μακριά από το σχολείο. Αν και πήγαινα με τη μέγιστη ταχύτητα, μου πήρε 30 λεπτά. Ελπίζω να μη θύμωσε ο πελάτης. Έφτασα στην πόρτα και χτύπησα το κουδούνι. Είναι λυπηρό, που εγώ, ένας Δαίμονας πρέπεινα χτυπάει κουδούνια. Θέλω πολύ να εμφανιστώ μέσα από τον μαγικό κύκλο.

Τότε, άκουσα την απάντηση από το θυροτηλέφωνο.

"Είναι ανοιχτά-νιαου. Περάστε-νιαου."

Η φωνή ήταν χοντρή. Είναι άντρας; Νιαου; Είπε νιαου; Όχι, θα παράκουσα. Άνοιξα την πόρτα και έβγαλα τα παπούτσια μου στην είσοδο. Μπήκα στο δωμάτιο νιώθοντας άβολα. Όταν άνοιξα την πόρτα έμεινα άφωνος.

"Καλωσήρθες-νιαου."

Είχε τεράστιο σώμα και ασυναγώνιστη εμφάνιση. Ένας πελώριος άντρας με απίστευτους μύες που φορούσε ρούχα γκόθικ λολίτα. Με μια προσεκτική ματιά, είδα ότι τα κουμπιά στα ρούχα του ήταν έτοιμα να πεταχτούν και μερικά σημεία έτοιμα να σκίσουν. Επίσης, τα μάτια του έμοιαζαν με μωρού, αν και ένιωθα ότι απο στιγμή σε στιγμή θα με σκότωνε. Όχι, το ασυνήθιστο ήταν το κεφάλι του. Είχε γατίσια αυτιά. Ξεροκατάπια και ένιωσα μια στάλα ιδρώτα να κυλάει στο μέτωπό μου. Τα χέρια μου έτρεμαν από την νευρικότητα. Αυτός δεν είναι ένας απλός άντρας. Είναι άντρας ανάμεσα σε άντρες. Ένιωθα ότι στεκόμουν μπροστά στον τάφο μου.

"Εεε....εεεεε... Εσείς... καλέσατε έναν Δαίμονα... από τους Γκρέμορι...;"

Ρώτησα για παν ενδεχόμενο. Λάμψη! Τα μάτια του άρχισαν να ανοιγοκλείνουν και να λάμπουν με θόρυβο.

Ήταν σαν να υπήρχε διαμάχη ανάμεσά μας. Θα σκοτωθώ! Ας με βοηθήσει κάποιος! Αν και είμαι Δαίμονας,

πήρα μαχητική στάση.

"Ναι-νιαου. Σε κάλεσα κύριε Δαίμονα, επειδή έχω μια επιθυμία-νιαου."

Λόγια που δεν περίμενα βγήκαν από το χοντρό του στόμα. Τέλειωνε όλες τις προτάσεις του με νιαου.

Αδύνατον! Του επιτρέπεται να το κάνει αυτο;

"Ο Μιλ-ταν θέλει να γίνει μάγισσα-νιαου."

"Τότε πρέπει να πας σε άλλη διάσταση."

Απάντησα στην επιθυμία του γρήγορα. Είναι αδύνατο. Σοβαρα, αδύνατο. Άρχισα να ζαλίζομαι από τη ευχή του. Μιλ-ταν! Ποιος είναι ο Μιλ-ταν! Τα λόγια του με μπερδεύουν! Με αυτό το σώμα θα μπορούσες να πας σε άλλη διάσταση και να γυρίσεις χωρίς την παρανικρή γρατζουνιά! Μάλλον θα μπορούσες μα σκοτώσεις και το Σατανα.

"Το δοκίμασα ήδη-νιαου."

"Αλήθεια το δοκίμασες;"

"Αλλά ήταν αδύνατο-νιαου. Δεν βρήκα κανέναν που μπορούσε να δώσει στον Μιλ-ταν μαγικές δυνάμεις-νιαου."

"Με άλλα λόγια, φαίνεται ότι έχεις ήδη κάποιες μαγικές δυνάμεις..."

"Η μόνη επιλογή που μου έμεινε είναι να παρακαλέσω τον εχθρό, Δαίμονα-νιαου."

Για κάποιο λόγο θεωρεί τους Δαίμονες εχθρούς του.... Δε θα τον ρωτήσω τιποτα γι' αυτό.

"Κύριε Δαίμονα!"

Το δωμάτιο τραντάχτηκε από τη φωνή του Μιλ-ταν. Τι είναι αυτό; Ηχητική μαγεία;

"Δώσε στον Μιλ-ταν τη δύναμη της φαντασίας σε παρακαλώ-νιαου!"

"Μην ανησυχείς, η εμφάνισή σου είναι ήδη φανταστική! Εγώ πρέπει να κλάψω!"

Ήθελα να βάλω τα κλάματα. Να πάρει! γιατί πρέπει να προσέχω όλους αυτους τους περίεργους; Τι σημαίνει αυτό;

"Μιλ-ταν! Μιλ-ταν! Ηρέμησε! Θα ακούσω ό,τι έχεις να πεις!"

Άρχικά έπρεοε να τον ηρεμήσω και να ακούσω την ιστορία του. Ο Μιλ-ταν, με ταδάκρυα να τρέχουν ποτάμι από τα μάτια του, χαμογέλασε πλατιά.

"Τότε ας δούμε το "Μαγισσα σπειδοειδής γαλαξίας 7 εναλλακτικό" μαζί-νιαου. Η ιστορία ξεκινά εκεί-νιαου."

Η μεγάλη νύχτα άρχισε εκεί.

6ο μέρος

Την επομένη.

Μετά την καθημερινή συγκέντρωση της λέσχης πήρα το δρόμο για το σπίτι μου. Αχ... Και σήμερα η Πρόεδρος είχε παράξενη έκφραση επειδή απέτυχα δυο φορές στη σειρά να ολοκληρώσω συμβόλαιο. Τουλάχιστον άφησα τις καλύτερες εντυπώσεις. Η Πρόεδρος ήταν και πάλι μπερδεμέν, αφού είδε πάλι κάτι που δεν είχε ξαναδεί. Συγγνώμη που μπλέχτηκα σε αυτή την κατάσταση. Νιώθω άσχημα, αλλά ο δρόμος προς την αναγνώριση φαίνεται πολύ δύσκολος τώρα. Το προηγούμενο βράδυ, έβλεπα άνιμε μέχρι το πρωί. Αν και αρχικά δε με ενθουσίαζε ιδιαίτερα το άνιμε με μάγισσες, μερικές ωραίες σκηνές μου τράβηξαν την προσοχή, οπότε έβλεπα μέχρι το πρωί. Εκτός απ' αυτό. γιατί είναι όλοι οι πελάτες μου τόσο παράξενοι;

"Χαχαχα, Χιόντο πρέπει να έχεις τη μαγική σύναμη που τραβάει τέτοιους ανθρώπους."

Ο Κίμπα το είπε αυτό νωρίτερα χαμογελώντας. Ψόφα Καζανόβα! Απ' ότι φαίνεται, οι πελάτες που τον καλούν είναι κυρίως όμορφες γυναίκες. Να πάρει! Τι ευχές τους ικανοποιεί; Σεξ; Ή με σεξουαλικό περιεχόμενο; Και μόνο που το σκέφτομαι θέλω να τον δολοφονήσω! Σκατά! Να σε πάρει Κίμπα!

"Ουααα!"

Ε; Ξαφνικά άκουσα μια φωνή. Ήρθε από πίσω μου μαζί με τον ήχο από κάτι που πέφτει στο έδαφος. Όταν γύρισα είδα μια μοναχή στο έδαφος. Τα χέρια της ήταν ανοιχτά και φαίνεται ότι έπεσε με το κεφάλι. Δεν είναι ωραίος τρόπος για να πέσει κανείς.

"Εεε... είσαι εντάξει;"

Πήγα δίπλα της και της έδωσα το χέρι μου.

"Αου. Γιατί σκοντάφτω συνέχεια... Α, συγγνώμη. Ευχαριστώ πολύ."

Η φωνή της ακούγεται νεανική. Μπορεί να είναι στην ηλικία μου. Έπιασα το χέρι της και τη σήκωσα. Ο άνεμος πήρε το πέπλο της.

Τα ξανθά της μαλλιά που ήταν κρυμμένα από κάτω έπεσαν στους ώμους της. Λάμπουν στο φως του ήλιου. Τότε, τα μάτια μου καρφώθηκαν στο πρόσωπό της. Ένα όμορφο ξανθό κορίτσι στέκεται μπροστά μου.Τα πράσινα μάτια της είναι τόσο όμορφα που θα μπορούσαν να με ρουφήξουν. Πέρασα λίγες στιγμές κοιτώντας την.

"Εε, τι έγινε....;"

Με κοίταξε στα μάτια ξαφνιασμένη.

"Ω, συγγνώμη. Εεε..."

Τα λόγια δεν έφταναν στο στόμα μου. Δεν μπορώ να της πω ότι με μαγνήτισε η ομορφιά της. Όμως είναι... αυτό. Αυτό εννοώ. Το πρώτυπο της ξανθής ομορφιάς. Φυσικά και με τράβηξε! Θέλω να συνεχίσω να την κοιτάζω. Σκεφτόμουν εγωιστικά. Κοίταξα τον ώμο της και είδα ένα ταξιδιωτικό σάκο. Είναι πολύ σπάνιο να δεις μοναχή στην πόλη μας. Ήταν η πρώτη μου φορά. Μάζεψα το πέπλο της. Ευτυχώς είχε πέσει κοντά.

"Εεε, ταξιδεύεις;"

"Όχι, δεν είναι έτσι. Διορίστηκα στην εκκλησία αυτής της πόλης. Πρέπει να είσαι ντόπιος. Χαίρομαι που σε γνωρίζω. Υποκλίθηκε. Χμμμ. Την τοποθήτησαν στην εκκλησία μας. Αλλαγές στο προσωπικό; Φαίνεται ότι και η Εκκλησία έχει δουλειές.

"Είχα προβλήματα από την ώρα που έφτασα. Δεν μιλάω καλά τη γλώσσα σας... χάθηκα και κανείς δεν καταλάβαινε τι έλεγα..."

Ένωσε τα χέρια της μπροστά στο στήθος δείχνοντας λυπημένη. Ώστε δε μιλάει καλά ιαπωνικά.... Ο λόγος που υην καταλαβαίνω είναι η Δαιμονική δύναμη. Έτσι μου έχει πει η Πρόεδρος.

"Όταν μετατρέπεσαι σε Δαίμονα, αποκτάς μια μοναδική ικανότητα που λέγεται "γλωσσολαλία" Όταν γίνεις Δαίμονας, κάθε άνθρωπος στον κόσμο θα σε καταλαβαίνει όταν μιλάς. Θα ακούν τη γλώσσα την οποία ξέρουν καλύτερα. Αν είναι Αμερικάνοι θα ακούν αγγλικά, αν είναι Ισπανοί ισπανικά. Και αντίστροφα, αν μιλούν σε άλλη γλώσσα, θα ακούς ιαπωνικά."

Ναι, γίνεται όπως τα είπε η Πρόεδρος. Στο μάθημα των αγγλικών ακούω τα πάντα στα ιαπωνικά. Προς έκπληξή μου, όταν ο καθηγητής με έβαλε να διαβάσω μια παράγραφο στα αγγλικά, τα κατάφερα. Όλοι οι συμμαθητές μου ξαφνιάστηκαν. Φυσικά και θα αντιδρούσαν έτσι, αφού τώρα μπορώ να μιλάω αγγλικά με φυσικότητα. Ακόμη και ο δάσκαλος πάγωσε. Τα γράμματα και το λεξιλόγιο δεν αλλάζουν, παρά μόνο ο ήχος. Αυτό αρκεί όμως, αν μπορώ να μιλήσω οποιαδήποτε γλώσσα στον κόσμο. Κάπως έτσι, έγινα ένας "διεθνής" μαθητής.

"Νομίζω ότι ξέρω το δρόμο για την εκκλησία."

Νομίζω ότι υπήρχε μια παλιά εκκλησία στα προάστια της πόλης. Νομίζω ότι είναι εκκλησία.

Χρησιμοποιείται, όμως, ακόμη;

"Ξέρεις; Ευχαριστώ! Δόξα τω Θεω!"

Μου χαμογέλασε, ενώ έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια της. Είναι πολύ χαριτωμένη. Κοιτάζοντας όμως το ροζάριο στο χέρι της, αισθάνομαι μια αρνητική αντίδραση. Φυσικά και είναι έτσι, αφού είμαι Δαίμονας. Είναι ένας από τους ανθρώπους που δε θα 'πρεπε να μιλάω, ούτε να συναναστρέφομαι. Όμως, δεν μπορώ να αφήσω αυτό το κορίτσι, χαμένο και μόνο του. Έτσι, την συνόδευσα στην εκκλησία.

Στο δρόμο περάσαμε από ένα πάρκο.

"Ουαααα!"

Άκουσα τη φωνή ενός μικρού αγοριού.

"Γιος, είσαι καλά;"

Αφού είναι με τη μαμά του θα είναι εντάξει. Φαίνεται ότι απλώς σκόνταψε. Ξαφνικά η μοναχή που περπατούσε από πίσω μου, γύρισε προς το πάρκο.

"Έι."

Μπήκε στο πάρκο και κατευθύνθηκε προς το αγόρι, που ακόμη έκλαιγε. Την ακολούθησα.

"Είσαι εντάξει; Τα αγόρια δεν κλαίνε για τέτοια μικροατυχήματα."

Χάιδεψε το κεφάλι του αγοριού. Το αγόρι μάλλον δεν καταλάβαινε τι έλεγε, αλλά η μοναχή είχε πολύ ευγενική έκφραση. Έβαλε το χέρι της πάνω στο γόνατο του παιδιού. Τι είναι αυτό; Μαγεία; Η Πρόεδρος μου είπε ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο από Δαίμονες και συνεργάτες τους. Κοιτώντας προσεκτικά, είδα την πληγή να εξαφανίζεται. Το φως που εκπέμπει το χέρι της το κάνει αυτό; Κάτι εμφανίστηκε στο μυαλό μου. Ιερός Μηχανισμός. Μια ειδική δύναμη που δύνεται σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Νομίζω ότι αυτό το είπε ο Κίμπα. Ένιωσα και εγώ ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει. Όσο κοίταζα το φως, ένιωθα το αριστερό μου χέρι να πονάει. Πρέπει να έχουν σχέση. Αντέδρασαν οι μηχανισμοί μεταξύ τους; Υπάρχει επικοινωνία; Ξανακοίταξα, και η πληγή είχε εξαφανιστεί. Δεν έμεινε κανένα σημάδι.Καταπληκτικό. Αυτή είναι η δύναμη ενός Ιερού Μηχανισμού... Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη... Η μητέρα του αγοριού ξαφνιάστηκε. Οποιοσδήποτε έβλεπε κάτι εξωπραγματικό θα αντισρούσε έτσι.

"Ορίστε, η πληγή θεραπεύτηκε. Ο πόνος πρέπει να έχει υποχωρήσει."

Η μοναχή χάιδεψε το κεφάλι του αγοριού και με κοίταξε.

"Συγγνώμη, αλλά έπρεπε."

Γέλασε με τη γλώσσα έξω. Η μητέρα, που ήταν ξαφνιασμένη, κούνησε το κεφάλι της, έπιασε το χέρι του παιδιού και έφυγαν γρήγορα.

"Ευχαριστώ, αδερφή."

Τα λόγια του παιδιού. Λόγια ευγνωμοσύνης.

Χαμογέλασε μόλις της μετέφρασα.

"Αυτή η δύναμη...."

"Ναι, είναι η δύναμη θεραπείας. Είναι μια δύναμη που μου έδωσε ο Θεός."

Φάνηκε λυπημένη, αν και χαμογελούσε. Πώς να το εξηγήσω; Μάλλον έχει σκοτεινό παρελθόν ή κάτι τέτοιο. Μάλλον δεν πρέπει να το συζητήσω.Δεν είναι η κατάσταση που θα έλεγα"Έχω κι εγώ Ιερό Μηχανισμό!". Είναι μια ασυνήθιστη δύναμη, και κάποιοι υποφέρουν εξαιτίας της. Ακόμη και σ' εμένα δεν άρεσε όταν ο Μηχανισμός κάλυπτε το χέρι μου. Μόνο έκπληξη μου προκαλούσε. Δεν ήξερα πώς να τον χρησιμοποιήσω, οπότε δε με χαροποιούσε. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να μιμιθώ το Καμεχαμεχα. Η συχήτηση τέλειωσε εκεί, και συνεχίσαμε το δρόμο προς την εκκλησία. Φτάσαμε μετά από λίγα λεπτά. Είναι η μόνη εκκλησία που ξέρω. Είναι όσο παλιά νόμιζα. Για να πω την αλήθεια δεν ήξερα ότι τη χρησιμοποιούσαν ακόμα. Αλλά αφού έβλεπα φως μέσα, κάποιος ήταν μέσα.

Είχα ένα κακό προαίσθημα και άρχισα να ιδρώνω. Ήταν όπως και πριν, το ήξερα. Είμαι Δαίμονας, κι έτσι, μια εκκλησία, που ανήκει στο Θεό και τους Αγγέλους, είναι εχθρική περιοχή για 'μένα. Η Πρόεδρος με είχε προειδοποιήσει να μην πλησιάσω ποτέ σε εκκλησία.

"Ναι, αυτό είναι! Δόξα τω Θεώ!"

Η μοναχή αναστέναξε με ανακούφιση αφού συμβουλεύτηκε το χάρτη της περιοχής. Ήμασταν στο σωστό μέρος. Καλά μέχρι εδώ. Δεν πρέπει να μείνω άλλο. Σκοτεινιάζει και πρέπει να φύγω. Δεν θέλω να αποχαιρευήσω μια τόσο όμορφη κοπέλα, αλλά είναι μοναχή κι εγώ Δαίμονας... Μπορεί να ακούγεται ρομαντικός ο έρωτας ανάμεσα σε δυο αντιμαχόμενες πλευρές, αλλά αυτή είναι διαφορετική περίπτωση... Φταίει το ότι με τρομάζει η εκκλησία και τρέμει όλο μου το σώμα. Εϊναι αυτός ο φόβος χαρακτηριστικό όλων των Δαιμόνων; Νίωθω σαν να με παρακολουθεί ένα φίδι.

"Λοιπόν, φεύγω."

"Περίμενε σε παρακαλώ."

Προσπάθησα να απομακρυνθώ, αλλά τα λόγια της με σταμάτησαν.

"Θα ήθελα να σου προσφέρω λίγο τσάι..."

"Βιάζομαι και πρέπει να φύγω."

"Μα εγώ..."

Φαίνεται να ανησυχεί. Θέλει να μου δείξει την ευγνωμοσύνη της φτιάχνοντάς μου τσάι. Είναι όμως επικίνδυνο να μπω εκεί μέσα. Είναι κρίμα αλλά πρέπει να αρνηθώ.

"Λέγομαι Χιόντο Ίσε. Όλοι με φωνάζουν Ίσε, και το ίδιο να κάνεις και εσύ. Πώς σε λένε;"

Μόλις της είπα το όνομά μου χαμογέλασε.

"Άσια Αρτζέντο. Να με λες Άσια."

"Τότε αδερφή Άσια, θα ξανασυναντηθούμε."

"Εντάξει, Ίσε! Θα έρθω σίγουρα να σε δω!"

Υποκλίθηκε. Απομακρύνθηκα κουνώντας το χέρι μου. Με κοίταζε ώσπου χάθηκα από τα μάτια της.

Καταλάβαινα ότι ήταν καλό κορίτσι. Και αυτή ήταν η μοίρα μας και η πρώτη μας συνάντηση.

7ο μέρος

Τη νύχτα.

"Μην ξαναπλησιάσεις εκκλησία."

Ήμουν στη λέσχη και άκουγα την επίπληξη της Προέδρου. Η έκφρασή της ήταν πιο σοβαρή απ' ότι συνήθως. Φαίνεται ότι θα συνεχίσει ακόμη πολύ.

"Για εμάς τους Δαίμονες η εκκλησία είναι εχθρική περιοχή. Αν πατήσεις το πόδι σου μέσα, προκαλείς μάχη ανάμεσα στους Δαίμονες και το Θεό. Αυτή τη φορά, επειδή η πράξη σου ήταν ευγενική, δε σε πείραξαν. Αλλά οι Άγγελοι είναι πάντα σε εγρήγορση, και δε θα ήταν παράξενο αν σου επιτίθονταν με δόρατα Φωτός."

Σοβαρά μιλάς... Ήταν τόσο σοβαρή η κατάσταση; Τώρα που το σκέφτομαι, το τρέμουλο τότε δεν ήταν φυσιολογικό. Μόνο τότε ένιωσα φόβο. Αυτό σημαίνει ότι εντόπισα κίνδυνο. Το ένστικτο του Δαίμονα με είδοποίησε για αυτή την επικίνδυνη κατάσταση.

"Μην μπλεχτείς ξανά με ανθρώπους της Εκκλησίας, ειδικά με Εξορκιστές. Είναι ο μεγαλύτεροι εχθροί μας. Μπορούν έυκολα να μας νικήσουν επειδή οι δυνάμεις τους ενισχύονται από την προσευχή στο Θεό. Ειδικά αν ο Εξορκιστής έχει Ιερό Μηχανισμό. Θα ήταν σαν να στέκεσαι στο κατόφλι του θανάτου."

Η Πρόεδρος με κοίταξε ίσια με τα γαλάζια μάτια της, με τα κόκκινα μαλλιά της να κυματίζουν. Τα μάτια της ήταν σοβαρά, δεν αστειευόταν.

"Ναι, ναι."

"Όταν ήσουν άνθρωπος μπόρεσες να αποφύγεις το θάνατο με το να γίνεις Δαίμονας. Οι Δαίμονες που εξορκίζονται όμως, καταστρέφονται ολοκληρωτικά. Δεν παραμένει τίποτα. Τίποτα. Δε μένει τίποτα και δε νιώθεις τίποτα. Καταλαβαίνεις πόσο σοβαρό είναι;"

Τίποτα;... Για να πω την αλήθεια, όχι. Η Πρόεδρος κουνάει το κεφάλι της αφού είδε την μπερδεμένη ΄μου έκφραση.

"Συγγνώμη, παρασύρθηκα. Όπως και να' χει όμως, να είσαι πολύ προσεκτικός από 'δω και πέρα."

"Ναι"

Η συζήτησή μας τέλειωσε εκεί.

"Πωπω, τέλειωσες το κύρηγμα;"

"Ουαου!"

Η Ακένο στεκόταν πίσω μου, χωρίς να το καταλάβω. Χαμογελούσε όπως πάντα.

"Ακένο, έγινε κάτι;"

"Λάβαμε εντολή κυνηγιού από τον Αρχιδούκα."

8ο μέρος

Εξορισμένοι Δαίμονες.

Υπάρχουν πλάσματα που νοομάζονται έτσι. "Ο Δαίμονας που έγινε υπηρέτης κάποιου πιο υψηλόβαθμου, αλλά πρόδωσε ή σκότωσε τον αφέντη του." Τέτοιες περιπτώσεις συμβαίνουν συχνά. Οι Δαίμονες έχουν τεράστιες δυνάμεις. Δεν μπορείς να τις συγκρίνεις με ανθρώπους. Υπάρχουν κάποιοι που αποφσίζουν να τις χρησιμοποιούν για την ικανοποιήση των προσωπικών τους συμφερόντων. Αυτοί οι Δαίμονες εγκαταλείπουν τους αφέντες τους και προκαλούν καταστροφές στην περιοχή που βείσκονται. Αυτό είναι ένας "εξορισμένος Δαίμονας". Γι' αυτό το λόγο ο πεσμένος Άγγελος με το κοστούμι με μπέρδεψε για τέτοιο. Με άλλα λόγια, είναι ένα αδέσποτο σκυλί. Τα αδέσποτα προκαλούν προβλήματα. Όταν εντοπίζονται από τον αφέντη τους ή από άλλους Δαίμονες, διατάζεται η εξέλειψή τους. Αυτό είναι νόμος των Δαιμόνων. Ακόμοι και άλλοι, όπως οι Άγγελοι, ξεπεσμένοι ή όχι, τους λογαριάζουν για απειλή και τους εξολοθρεύουν μόλις τους βρουν. Τίποτα δεν είναι πιο τρομακτικό από έναν Δαίμονα που δεν υπακούει σε νόμους.

Πήγα σε ένα εγκαταλελειμένο κτήριο στην άκρη της πόλης μαζί με την Πρόεδρο, την Ακένο, τον Κίμπα και την Κονέκο. Κάθε βράδυ, ο εξορισμένος Δαίμονας παρασύρει ανθρώπους εδώ με σκοπό να τους καταβροχθίσει. Γι' αυτό οι υψηλόβαθμοι Δαίμονες μας ζήτησαν να τον κυνηγήσουμε.

{Κατέφυγε στην περιοχή της Ρίας Γκρέμορι. Ως εκ τούτου σας ζητούμε να το εξολοθρεύσετε.}

Απ' ότι φαίνεται είναι κι αυτό μια από τις δουλειές των Δαιμόνων. Τρώει ανθρώπους... Υπάρχουν τόσο κακοι Δαίμονες... Όχι, αυτή είναι η φύση τους... Άρα ο μόνος λόγος που είναι ήσυχοι είναι επειδή υπάρχουν οι νόμοι; Τι θα γινόταν αν δεν υπήρχαν νόμοι;

Ναι, πραγματικός Δαίμονας...

Είναι μεσάνυχτα και βρισκόμαστε σε έναν κόσμο σκοτους. Πολλά ψηλά χόρτα με περικυκλώνουν και βλέπω το εγκαταλελειμένο κτήριο από απόσταση. Η νυχτερινή όραση είναι χαρακτηριστικό των Δαίμόνων. Χμμμ... Δεν είναι και ό,τι καλύτερο να μπορώ να δω αυτό το τρομακτικό μέρος...

"Μυρίζει αίμα...

Κάλυψα τη μύτη μου με τη στολή μου, αφού μίλησε η Κονέκο. Αίμα; Δε μπορώ να μυρίσω τίποτα, αλλά η Κονέκο έχει πολύ καλή όσφρηση. Έγινε ησυχία. Μπορούσα να αισθανθώ την παρουσία του εχθρού κοντά μου, και το δολοφονικό του ένστικτο δεν ήταν φυσιολογικό. Τα πόδια μου έτρεμαν. Φοβόμουν πρααγματικά. Αν δεν ήταν οι άλλοι θα το είχα ήδη βάλει στα πόδια. Η Πρόεδρος, που προπορευόταν με τα χέρια στους γοφούς, φαινόταν πολύ αξιόπιστη!

"Ίσε, είναι ευκαιρία να αποκτήσεις την εμπειρία μιας πραγματικής μάχης."

Αυτό που μου ζητούσε ήταν δύσκολο να το δεχτώ.

"Είσαι σοβαρή; Είμαι σίγουρος ότι δεν μπορώ να καταφέρω τίποτα!"

"Ναι, είναι ακόμη αδύνατο."

Το είπε ξεκάθαρα. Ένιωσα κάπως στενοχωρημένος.

"Αλλά μπορείς να παρακολουθείς τη μάχη μεταξύ των Δαιμόνων. Σήμερα συνγκεντρώσου στο πως παλεύουμε. Ω, ναι! Θα σου εξηγήσω τα χαρακτησιστικά των υπηρετών."

"Θα εξηγήσεις; Τι χαρακτηριστικά;"

Παρά την μπερδεμένη έκφρασή μου, Η Πρόεδρος συνέχισε να μιλάει.

"Οι Δαίμονες που είναι αφέντες δίνουν χαρακτηριστικά σε αυτούς που θα γίνουν υπηρέτες τους. Ναι, είναι μάλλον ώρα να σου το εξηγήσω με την Ιστορία των Δαιμόνων..."

Η Πρόεδρος άρχισε να εξηγεί την τρέχουσα κατάσταση των Δαιμόνων.

"Έγινε ένας πόλεμος με τρία μετωπα: Δαίμονες, ξεπεσμένους Άγγελους και το Θεό με τους Άγγελούς του. Και οι τρεις πλευρές είχαν μεγάλους στρατούς και πολεμούσαν αιώνια. Ως αποτέλεσμα, και οι τρεις έχασαν το μεγαλύτερο μέρος του στρατού τους και των υφισταμένων τους στον πόλεμο. Τέλειωσε μετά από πολλούς αιώνες χωρίς να αναδειχτεί νικητής."

Ο Κίμπα συνέχισε από αυτό το σημείο.

"Οι Δαίμονες δεν ήταν εξαίρεση. Οι μεγάλοι Δαίμονες που είχαν τμήματα στρατού 20 ή 30 ατόμων έχασαν του περισσότερους από τους άντρες τους στον πόλεμο. Έχασαν τόσους πολλούς που δεν μπορούσαν να συγκροτήσουν νέους στρατούς."

Η Ακένο πήρε το λόγο.

"Άκουσα ότι οι περισσότεροι καθαρόαιμοι Δαίμονες πέθαναν σε αυτόν τον πόλεμο. Ακόμα και μετά τη λήξη του, υπήρχαν προβλήματα ανάμεσα στους αντιπάλους. Ακόμα και αφού ο Θεός και οι ξεπεσμένοι Άγγελοι έχασαν κι αυτοί πολύ στρατό δεν είμαστε σε θέση να χαλαρώσουμε τις άμυνές μας, αλλιώς θα έχουμε προβλήματα."

Τότε ξαναμίλησε η Πρόεδρος.

"Τότε οι Δαίμονες αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν ένα σύστημα για να σχηματίσουν μικρές στρατιωτικές μονάδες. Αυτό λέγεται Διαβολικό Πιόνι."

"Διαβολικό Πιόνι;"

Φαίνεται ότι θα γίνει περίπλοκο, αλλά πρέπει να ακούσω προσεκτικά.

"Οι ευγενείς Δαίμονες αποφάσισαν να δώσουν στους υπηρέτες τους ικανότητες από το ανθρώπινο παιχνίδι "σκάκι". Είναι ειρωνικό, αφού οι περισσότεροι υπηρέτες είναι ανεστημένοι άνθρωποι. Από τότε, το σκάκι έγινε πολύ δημοφιλές στον κόσμο των Δαίμόνων. Ας το αφήσουμε αυτό. Οι Δαίμονες- αφέντες έχουν τη θέση του "Βασιλιά". Στη δική μας περίπτωση εγώ έχω αυτή τη θέση. Από εκεί έχουμε πέντε ειδικές ικανότητες: τη Βασίλισσα, τον Πύργο, τον Αξιωματικό και το Άλογο. Αφου δεν Μπορούσαν να φτιάξουν στρατούς έδωσαν τεράστιες δυνάμεις σε μικρές ομάδες Δαιμόνων. Αυτό το σύστημα φτιάχτηκε πριν από μερικές εκατονταδες χρόνια, και χωρίς να το περιμένει κανείς γνώρισε μεγάλη απήχηση στους κύκλους των ευγενών."

"Δηλαδή ο κανόνας με τι σκάκι ήταν διάσημος;"

"Άρχισαν να κάνουν διαγωνισμούς. Για λόγους όπως "Το άλογό μου είναι το καλύτερο!" και "Όχι ο πύργος μου είναι δυνατότερος!" Τελικά, όλοι οι Δαίμονες της ηψυλής τάξης άρχισαν να παίζουν ένα παιχνίδι σαν το σκάκι μεατξύ τους χρησιμοποιώντας τους υπηρέτες τους. Το ονομάζουμε "Παιχνίδι αξιολόγησης". Όπως και να 'χει, το παιχνίδι έγινε πολύ δημοφιλές μεταξύ των Δαιμόνων. Τώρα υπάρχουν και πρωταθλήματα. Η δύναμη που έχουν τα "πιόνια" τους, καθώς και το πόσο καλοί είναι στο παιχνίδι καθορίζει την καινωνική τους θέση. Υπάρχει κάτι που λέγεται "συλλογή ποινιών", όπου μαζευνουν ανθρώπους με προσόντα και τους κάνουν πιόνια. Τελευταία γίνεται συχνά. Οι ταλαντούχοι υπηρέτες γίνονται το σύμβολο της κοινωνικής θέσης."

Κατάλαβα. Αν είσαι καλός σ' αυτό το παιχνίδι, σημαίνει ότι είσαι εξαιρετικός Δαίμονας. Είναι πολύ τιμητικό. Χμμμμ... Δηλαδή οι υπηρέτες, που ήταν κάποτε άνθρωποι, έχουν το ρόλο του πιονιού στο παιχνίδι. Μου φαίνεται περίπλοκο. Δηλαδή, θα βάλουν κάποτε κι εμένα να πολεμήσω σ' αυτό το παιχνίδι;

"Δεν είμαι ακόμα ώριμος Δαίμονας, και δεν μπορώ να συμμετάσχω σε επίσημο διαγωνισμό. Ακόμη και να μπορούσα, υπάρχουν και άλλα πράγματα που πρέπει να κάνω, αλλιώς δε μπορώ να παίξω. Με άλλα λόγια, εσύ και οι υπηρέτες μου εδώ θα περιμένουν πολύ καιρό για να πάρουν μέρος."

"Αυτό σημαίνει ότι ούτε ο Κίμπα και οι άλλοι έχουν παίξει αυτό το παιχνίδι;"

"Ναι."

Ο Κίμπα μου απάντησε. Χμμμμ... Ο κόσμος των Δαιμόνων είναι παράξενος. Μέχρι τώρα φανταζόμουν ότι είναι σατανικοί και τρομακτικοί, αλλά φαίνεται ότι έκανα λάθος. Ή απλά δεν ξέρω αρκετά για τον κόσμο των Δαιμόνων. Υπάρχει όμως κάτι που με προβληματίζει. Ναι, η θέση μου στα πιόνια.

"Πρόεδρε, ποια είναι η θέση μου και τα χαρακτηριστικά μου; Και τι πιόνι είμαι;"

"Ίσε, είσαι..."

Σταμάτησε εκεί. Κατάλαβα το λόγο αμέσως. Ένιωσα όλο το σώμα μου να τρέμει. Ήταν επειδή η επιθυμία του εχθρού να σκοτώσει ξαφνικά αυξήθηκε. Κάτι μας πλησιάζει! Ακόμη και εγώ, που μόλις έγινα Δαίμονας, το κατάλαβα.

"Μυρίζω κάτι αηδιαστικό. Μυρίζω όμως, και κάτι νόστιμο. Είναι γλυκό; Ή ξινό;"

Μια χαμηλή φωνή που ακούγεται σαν να έρχεται από το έδαφος. Το παράξενο δεν ήταν φυσιολογικό. Μόνο το άκουσμα της φωνής με τρόμαξε.

"Εξορισμένε Δαίμονα Βάιζορ. Ήρθαμε εδώ για να σε εξοντώσουμε."

Κουακουακουακουακουακουα..."

Το παράξενο γέλιο αντιλαλεί γύρω μας. Ααα, τώρα καταλαβαίνω. Το γέλιο δεν είναι ανθρώπινο Δεν είναι ούτε Δαιμονικό απ' όσο ξέρω. Μμμμ... Από τις σκιές, εμφανίστηκε μια μορφή. Ήταν μια γυμνόστηθη γυναίκα. Όμως, το γυναικείο σώμα ήταν στον αέρα. Όχι... ακούω βαριά βήματα. το επόμενο πράγμα που εμφανίστηκε ήταν το σώμα ενός τεράστιου θηρίου. Ένα παράξενο πλάσμα με γυναικείο σώμα από τη μέση και πάνω, και τέρας από τη μέση και κάτω. Κράτούσε και με τα δυο του χέρια κάτι που έμοιαζε με δόρυ. Το κάτω μέρος του σώματος είχε τέσσερα πόδια με γαμψά νύχια. Έχει ουρά φιδιού; Ουαου! Η ουρά κινείται μόνη της! Είναι σίγουρα πάνω από πέντε μέτρα σε ύψος. Δε θα είναι ψηλότερο αν σταθεί στα πίσω πόδια του; Όπως και να 'χει, είναι τέρας. Είναι και Δαίμονας; Εννοείται, αφού η Πρόεδρος το αποκάλεσε "εξορισμένο Δαίμονα". Υπάρχουν στ' αλήθεια τέτοια πράγματα; το επιβεβαίωσα για άλλη μια φορά. Οι Δαίμονες είναι τρομακτικοι!

"Εγκατέλειψες τον αφέντη σου και προκάλεσες ζημιές. Σίγουρα αξίζεις να πεθάνεις. Στο όνομα του δούκα Γκρέμορι, θα σε εξολοθρεύσω με χαρά!"

"Είσαι έξυπνο κορίτσι! Θα ξεσκίσω το σώμα σου μέχρι να γίνει κόκκινο σαν τα μαλλιά σου.!

Το τέρας ούρλιαζε, αλλά η Πρόεδρος γελούσε.

"Η Βάιζορ μιλάει με στιλ. Γιούτο!"

"Ναι!"

Ο Κίμπα, που στεκόταν δίπλα μου, άρχισε να τρέχει μόλις τον διέταξε η Πρόεδρος. Γρήγορα. Είναι εκπληκτικά γρήγορος. Δεν μπορούσα καν να τον δω!

"Ίσε, θα συνεχίσω το διάλεξή μου."

Είπε η Πρόεδρος. Διάλεξη; Για τα Διαβολικά πιόνια;;

Η θέση του Γιούτο είναι το "άλογο". Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ταχύτητα. Όποιος γίνει άλογο, αποκτά αυξημένη ταχύτητα."

Όπως είπε η Πρόεδρος, η ταχύτητά του αυξανόταν, ώσπου δεν μπορούσα να ακολουθήσω τις κινήσεις του. Το τέρας επιυέθηκε με το δόρυ του, αλλά δεν υπήρχε πιθανότητα να τον χτυπήσει.

"Και το καλύτερο όπλο του Γιούτο είναι τα σπαθιά."

Ο Κίμπα σταμάτησε να κινείται, πήρε στο χέρι του ένα ευρωπαϊκό σπαθί. Το έβγαλε από τη θήκη. Το γυμνό ξίφος αντανακλούσε το φεγγαρόφωτο. Εξαφανίστηκε πάλι. Την επόμενη στιγμή, άκουσα την κραυγή του τέρατος.

"Γκιαααααααααά!"

Είδα και τα δυο του χέρια να χωρίζονται από το σώμα του μαζί με το δόρυ. Αίμα πετάχτηκε από τις πληγές.

"Αυτή είναι η δύναμη του Γιούτο. Ταχύτητα που δεν μπορείς να ακολουθήσεις με τα μάτια σου, και επαγγελματικές ικανότητες στην ξιφασκία. Συνδυάζοντας αυτά τα δύο, έγινε το πιο γρήγορο άλογο.

Είδα μια σκιά κοντά στα πόδια του τέρατος... Περίμενε! Εϊναι η Κονέκο!

"Σειρά έχει η Κονέκο. Είναι πύργος. Το χαρακτηριστικό του πύργου είναι..."

Το γιγάντιο τέρας προσπάθησε να πατήσει την Κονέκο! Κονέκο! Έχει πρόβλημα..! Όμως το πόδι του τέρατος δεν άγκξε το έδαφος. Δεν μπορεί. Αυτό το μικρόσωμο κορίτσι το σηκώνει από το πόδι.

"Το χαρακτηριστικό του πύργου είναι απλό. Ύψιστη επίθεση και δυνατή άμυνα. Είναι αδύνατο για έναν τόσο αδύναμο Δαίμονα να πατήσει την Κονέκο. Δεν μπορεί να την συνθλίψει."

Η Κονέκο σήκωσε το τέρας στον αέρα.

"Πέτα..."

Πήδηξε ψηλά και χτύπησε το τέρας στο στομάχι με δύναμη.

Το τεράστιο σώμα πέταξε προς τα πίσω. Θυμήθηκα τα λόγια του πελάτη που ερωτεύτηκε την Κονέκο, του Μοριζάβα "Η Κονέκο είναι πολύ δυνατή. Μπορεί ακόμα και να με σηκώσει." Δε θα το αποκαλούσες μεγάλη δύναμη! Το τέρας πέταξε με μια γροθιά! Ναι, δεν πρέπει ποτέ να μαλώσω με την Κονέκο. Σίγουρα θα με σκοτώσει μόνο με το ένα δάχτυλο. Υπερφυσικό κορίτσι... Τρομακτικό... Ο έρωτας του Μοριζάβα με την πρώτη ματιά είναι εξίσου τρομακτικός.

"Τέλος, Ακένο."

Η ΑΚένο, πλησιάσε το τέρας που έπεσε μακριά εξαιτίας της Κονέκο, γελώντας.

"Η Ακένο είναι η βασίλισσα. Είναι η πιο δυνατή μετά από εμένα. Είναι η ανίκητη βασίλισσα που συνδυάζει τα χαρακτηριστικά του στρατιώτη, του αλόγου, του αξιωματικού και του πύργου."

"Γκουγκουυ...!"

Το τέρας κάρφωσε το βλέμμα του στην Ακένο. Η Ακένο γελούσε άφοβα σε απάντηση.

"Πωπω, φαίνεται ότι έχεις ακόμα ενέργεια. Τι λες γι' αυτό;"

Η Ακένο ένωσε τα χέρια της πάνω από το κεφάλι. Ξαφνικά ο ουρανός φωτίστηκε και ένας κεραυνός χτύπησε το τέρας.

"Γκαγκααγαααα!"

Το τέρας χτυπήθηκε από τον ηλεκτρισμό κατακέφαλα. Ολόκληρο το σώμα του κάηκε και άρχισε να καπνίζει.

"Πωπω, φαίνεται ότι ακόμη αντέχεις. Μάλλον θα αντέξεις κι άλλο."

Με μια λάμψη, άλλος ένας κεραυνός χτύπησε το τέρας.

"Γκουααααα!"

Ενώ έριχνε τους κεραυνούς, το πρόσωπο της Ακένο έγινε τρομακτικό, παρ'όλο που χαμογελούσε." Φαίνεται να το διασκεδάζει... επειδή γελάει.

"Η Ακένο είναι η καλύτερη στις μαγικές επιθέσεις. Μπορεί να χρησιμποιεί τα φυσικά στοιχεία Όπως ο κεραυνός, ο πάγος, η φωτιά και τα λοιπά. Και πάνω απ' όλα είναι η υπέρτατη σαδίστρια."

@@@@@Το ομολόγησε σαν να μην ήταν τίποτα. Σαδίστρια; Δεν είναι σημαντικό που το αποκάλυψες;

"Συνήθως είναι πολύ ευγενική. Αλλά όταν αρχίσει η μάχη, δε θα σταματήσει μέχρι να ηρεμήσει."

"Ωχ... Η Ακένο με τρομάζει."

"Δε χρειάζεται να φοβάσαι, Ίσε. Η Ακένο είναι ευγενική με τους συντρόφους της, γι' αυτό μην ανησυχείς. Είπε μάλιστα ότι είσαι χαριτωμένος. Την επόμενη φορά, σίγουρα θα σε αγκαλιάσει ευγενικά."

"Χαχαχαχα. Πόσους κεραυνούς θα αντέξεις κυρία τέρας; Δεν μπορείς να πεθάνεις ακόμα. Αυτός που θα σε αποτελειώσει είναι η αφέντρα μου."

Πρόεδρε... Ο άνθρωπος ποτ στέκεται μπροστά μου και γελάει αρχίζει να με τρομάζει... Νόμιζα ότι ήταν ένας από τους ανθρώπους που λειτουργούν με την κοινή λογική. Λοιπόν, αφού είναι Δαίμονας... Έτσι δεν πρέπει να είναι; Αφού είναι Δαίμονας πρέπει να είναι τρομακτική, έτσι;

Για λίγα λεπτά, η Άκένο συνέχισε να επιτίθεται με κεραυνούς. Μετά ηρέμησε. Η Πρόεδρος το επιβεβαίωσε και έγνεψε καταφατικά. Πλησίασε το τέρας, που είχε χάσει τη θέληση για μάχη. Έστρεψε το χέρι της προς την κατεύθυνση του τέρατος.

"Έχεις κάτι να πεις;"

"Σκότωσέ με."

Είναι το μόνο πράγμα που είπε το τέρας.

"Έτσι, ε; Τότε, εξαφανίσου."

Μια άκαρδη απάντηση. Η φωνή της Προέδρου με έκανε να τρέμω. Μπαμ! Μια γιγάντια μπάλα μαύρης μαγείας εκτοξεύτηκε από την παλάμη της. Ήταν αρκετά μεγάλη για να καλύψει ολόκληρο το τέρας. Η μπάλα έκλεισε μέσα της το τέρας. Όταν εξαφανίστηκε, το πήρα μαζί της. Όπως είπε η Πρόεδρος, εξαφανίστηκε. Αναστέναξε με ανακούφιση όταν σιγουρεύτηκε.

"Τέλειωσε. Καλή δουλειά, παιδιά."

Είπε στα μέλη της λέσχης. Όλοι επιστρέφουν στους εαυτούς τους. Ώστε τέλειωσε το κυνήγι του εξορισμένου Δαίμονα, ε; Η μοίρα των εξορισμένων. Δεν ξέρω τι να πω. Αυτό το πράγμα εγκατέλειψε τον αφέντη του με μια ιδέα στο μυαλό του... Έτσι είναι μια μάχη μεταξύ Δαίμόνων... Ήταν τρομερή. Μαζί με τους εξορισμένους Δαίμονες, έχω ακόμη πράγματα να μάθω... Πρέπει να στοχέψω ψηλά απο 'δω και πέρα. Ίσως πρέπει να κάνω σχέδια δεκαετιών. Τότε θυμήθηκα το πρόβλημα. Η θέση μου στο πιόνια που συζητούσαμε πριν. Αφού είμαι υπηρέτης ευγενούς, θα πρέπει να είμαι ένα συγκεκριμένο πιόνι.

"Πρόεδρε, υπάρχει κάτι που δε μου είπες ακόμη."

"Τι είναι;"

Απάντησε χαμογελώντας.

"Η Θέση μου.. η μάλλον, ο ρόλος μου σαν υπηρέτης."

Για να πω την αλήθεια, πάντα προέβλεπα τα χειρότερα. Ή καλύτερα, είχε μείνει μόνο "αυτή" η θέση. Αλλά είχα ακόμα μια μικρή ελπίδα. Η ΑΚένο είναι η βασίλισσα. Η Κονέκο ο πύργος. Ο Κίμπα το άλογο. Οπότε έμειναν δυο θέσεις. Ο αξιωματικός και... ο στρατιώτης. Είχα την ελπίδα, αλλά εκείνη τη στιγμή χάθηκε. Η κοκκινομάλλα καλονή χαμογέλασε λέγοντάς το ξεκάθαρα.

"Είσαι στρατιώτης Ίσε, στρατιώτης."

Ήμουν ο κατώτερος.

Πίσω στο Ζωή 1

Επιστροφή στην Κύρια σελίδα

Μπροστά στο Ζωή 3