High School DxD (Ελληνικά) Τόμος 1 Ζωή 1

Ζωή 1: Σταματώ να είμαι άνθρωπος

1ο μέρος

"ΞΥΠΝΑ! ΞΥΠΝΑ! ΑΝ ΔΕΝ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ ΘΑ...ΣΕ...ΦΙΛΗΣΩ"

"Μμμμμ"

Το ξυπνητήρι με φωνή τσουντερε δεν μπορούσε να ξυπνήσει τον ιδιοκτήτη του. Ο "ιδιοκτήτης" παραμιλάει στο πάτωμα γιατί έπεσε από το κρεβάτι του. Αυτός είμαι εγώ. Αυτό το απαίσιο όνειρο....Το ξαναείσα. Τελευταία βλέπω το ίδιο όνειρο. Το όνειρο στο οποίο με σκοτώνει η Γιούμα. Αλλά αφού στέκομαι όρθιος, πρέπει να ήταν απλά όνειρο.

"Ίσε! Ξύπνα!"

Η φωνή της μαμάς μου έρχεται από τις σκάλες όπως και κάθε πρωί.

"Ξύπνησα!"

Αφού απάντησα, σηκώθηκα από το πάτωμα.

Φαίνεται ότι η μέρα μου ξεκίνησε άσχημα.Νιώθω κατεβασμέννος.... Αναστέναξα δυνατά ενώ έβαζα τη στολή μου.

2ο μέρος

"Φεύγω."

Έφυγα από το σπίτι με χασμουρητά. Καθώς περπατούσα προς το σχολείο, δεν μπορούσα να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά κόντρα στον ήλιο.

Είναι ενοχλητικό. Τελυταία, ο ήλιος με κάνει να αισθάνομαι άσχημα. Σαν να τρυπούν οι ακτίνες του το δέρμα μου. Δεν το αντέχω. Όπως και να' χει το πρωινό φως με ενοχλεί και δεν μπορώ να ξυπνήσω.

Επειδή δεν ξυπναώ τελευταία, έρχεται η μαμά μου και με ξυπνάει άγρια. Τη νύχτα όμως γίνομαι "δυνατότερος". Κάτι μέσα μου με φέρνει σε υπερένταση. Έχω γίνει "άνθρωπος της νύχτας". Παράξενο, κάτι πάει στραβά. Κοιμάμαι αργά, αλλά θα ήταν θαύμε αν έμενα ξύπνιος μέχρι τη μια. Τώρα, όμως, μένω εύκολα ως και τις τέσσερις. Κοιμάμαι αφού ανατείλει ο ήλιος κάθε μέρα. Δεν παίζω παιχνίδια στο ίντερνετ ούτε βλέπω τηλεόραση αργά. Τι παθαίνει το σώμα μου; Μήπως ο εγκέφαλός μου με κρατάει ξύπνιο για να μη δω το όνειρο που με σκοτώνει το κορίτσι μου; Αυτό είναι απλά μια σκέψη, άρα μάλλον δεν ισχύει. Θα ήταν φυσικό για το σώμα να χρειάζεται ύπνο.

Το αίσθημα που έχω τη νύχτα είναι διαφορετικό από πριν. Για να το ελέγξω βγήκα έξω ένα βράδυ. Ο βηματισμός μου ήταν πιο γρήγορος και η καρδιά μου χτυπούσε χαρούμενα όταν πήγαινα σε σκοτεινά μέρη.Έτρξα μέσα στη νύχτα και προς έκπληξή μου είχα τεράστια ταχύτητα. Αν έμπαινα σε ομάδα στίβου θα ήμουν ο καλύτερος. Θα μπορούσα να τρέξω μαραθόνιο σαν να κάνω χαλαρό τρέξιμο χωρίς να χάσω αντοχή. Η αυτοπεποίθησή μου ανέβηκε, και όταν έτρεξα το πρωί η αντοχή μου χάθηκε αμέσως.Υπάρχει τεράστια διαφορά στον εαυτό μου το πρωί και το βράδυ. Το βράδυ αλλάζω. Μπορεί να ακούγεται τρελό, αλλά το αίσθημα το βράδυ με κάνει άλλον άνθρωπο.

Αχχ... Το φως του ήλιου είναι δυνατό. Σε αντίθεση με τη νύχτα, τη μέρα γίνομαι αδύναμος. Όσο και να το σκέφτομαι, κάτι συμβαίνει στο σώμα μου. Από τη μέρα που βγήκα ραντεβού με τη Γιούμα το σώμα μου έχει αλλάξει.

3ο μέρος

Το σχολείο που πηγαίνω είναι ιδιωτικό και λέγεται ακαδημία Κουου. Μέχρι πρόσφατα ήταν μόνο για κορίτσια, αλλά τώρα έγινε μεικτό. Τα κορίτσια είναι περισσότερα , αλλά με τον καιρό έρχονται κι άλλα αγόρια. Γενικώς όμως τα κορίτσια είναι περισσότερα. Πηγαίνω στη δευτέρα λυκείου και στην τάξη μου η αναλογία είναι 7 κορίτσια προς 3 αγόρια. Στην τρίτη είναι 8 προς 2. Ακόμη και τώρα, τα κορίτσια έχουν περισσότερη εξουσία και έχουν περισσότερες θέσεις στο δεκαπενταμελές. Ακόμα και ο πρόεδρος είναι κορίτσι. Σ' αυτό το σχολείο τα αγόρια δεν μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, εγώ όμως το προτίμησα. Είναι απλό. Υπάρχουν παντού κορίτσια. Αυτό είναι υπέροχο.Είναι δύσκολο να γίνεις δεκτός σ' αυτό το σχολείο αλλά τα κατάφερα χάρη στις κακές προθεσεις μου, δηλαδή να διαβάζω περιτριγυρισμένος από κορίτσια.Μόνο και μόνο γι' αυτό πηγαίνω σ' αυτό το σχολείο.

Πού είναι το πρόβλημά; Είναι κακό να είσαι μονίμως καυλωμενος; Αυτή είναι η ζωή μου! Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μου πει τίποτα. Θέλω να φτιάξω χαρέμι με τις μαθήτριες. Αυτή ήταν η αποστολή μου όταν ξεκίνησα Τώρα όμως έχω κατάθλιψη. Αφού υπάρχουν τόσα κορίτσια νόμιζα ότι θα μπορούσα να τα φτιάξω εύκολα με δυο - τρία.

Όμως έκανα λάθος. Μόνο μια μικρή ομάδα αγοριών είναι αγαπητοί από τα κορίτσια. Εμένα ούτε γυρίζουν να με κοιτάξουν. Για την ακρίβεια, με αγνοούν λες και είμαι σκουπίδι στο πάτωμα. Να πάρει! δεν το είχα σχεδιάσει έτσι! Πώς έγινε αυτό;! Έπρεπε να βρω κορίτσι με το που μπήκα στο σχολείο! μετά θα χωρίζαμε και θα έβρισκα άλλη, κλπ. Μέχρι να αποφοιτήσω έπρεπε να σφάζονται για 'μένα όλα τα κορίτσια του σχολείου! Όπως πάω, ο στόχος μου θα παραμείνει όνειρο! Για περίμενε, μήπως είναι ήδη όνειρο; Τι συμβαίνει; Σε ποια εποχή γεννήθηκα; Μήπως κάνω κάτι λάθος; Όχι...! Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Αυτά τα πράγματα σκέφτομαι κάθε μέρα.

Έφτασα στην τάξη αναστενάζοντας και κάθισα στη θέση μου.

"Ε, φίλε. Σου έρεσε η τσόντα που σου δάνεισα; Είχε ωραία πράγαμτα, ε;"

Αυτός που μου μιλάει είναι ο καλύτερος φίλος μου: ο Μάτσουντα. Με την πρώτη ματιά φαίνεται σαν έμπειρος αθλητής, αλλά είναι διαστροφικός και συνέχεια κάνει παρενοχλητικά σχόλια. Στην πρώτη λυκείου ήταν καλός στα αθλήματα και έκανε πολλά ρεκόρ, αλλά τώρα μπήκε στο κλαμπ φωτογραφίας. Θέλει να φωτογραφίζει κορίτσια από κάθε γωνία, και γι' αυτό τον φωνάζουν 'Πρόστυχο καράφλα' και 'παρενοχλητή παπαράτσι'.

"Χμμ, είχε δυνατό άνεμο σήμερα. Χάρη σ' αυτό είδα μερικ΄γυναικεία εσώρουχα."

Αυτός με ταγυαλιά που το παίζει μάγκας είναι ο δεύτερος καλύτερος φίλος μου: ο Μοτόχαμα. Τα γυαλιά του έχουν ικανότητες που του επιτρέπουν να διαβάζει τις αριθμητικές τιμές των αναλογιών των κοριτσιών. Τον φωνάζουν "πρόστυχο γυαλάκια" και "υπολογιστή ΣΜΓ". Αυτοί είναι οι δυο φίλοι μου. Σοβαρά, κάθε φορά που τους κοιτάζω νιώθω χαμένος.

"Έφερα καλό πράμα."

Ο Μάτσουντα έβγαλε από την τσάντα του ένα σωρο ακατάλληλα περιοδικά και DVD και τα άφησε ωρίς δισταγμό πάνω στο θρανίο μου.

"ΑΑΑ!"

Ακολυστηκε μια μικρή κραυγή από ένα κορίτσι από την άλλη άκρη της τάξης. Είναι φυσιολογικό όταν βλέπει τέτοια πράγματα πρωί - πρωί.

"Διασταμένοι!"

"Άντε χαθείτε, ανλωμαλοι!"

Μετά την τσιρίδα ακολούθησαν αρνητικά σχόλια από άλλα κορίτσια.

"Ησυχία! Έτσι διασκεδάζουμε εμείς! Τα κορίτσια και τα παιδιά δεν πρέπει να τα βλέπουν. Αλλιώς θα σας βιάσω όλες στη φαντασία μου!"

Λόγια σεξουαλικής παρνόχλησης όπως πάντα, ωραία Μάτσουντα. Πριν από λίγο καιρό θα έλεγα "Ωραίο, πού βρήκες αυτο το θησαυρό;" Αλλά αφού είμαι χάλια κάθε πρωί, δεν ήθελα να κάνω φασαρία. Ο Μάτσουντα αναστέναξε κοιτώντας με.

"Τι έπαθες; Έχεις μπροστά σου τόσους θησαυρούς και φαίνεσαι να βαριέσαι."

"Τι συμβαίνει; Δεν είσαι ο εαυτός σου τελευταία. Είναι παράξενο."

Σχολιάζει και ο Μοτόχαμα ενώ στερεώνει τα γυαλιά του.

"Θέλω κι εγώ να ενθουσιαστώ, αλλά τελεταία δεν έχω την ενέργεια."

"Μήπως είσαι άρρωστος; Δε γίνεται αυτό. Είσαι η προσωποποίηση της σεξουαλικής επιθυμίας. Δεν μπορεί να είσαι άρρωστος."

Ο Μοτόχαμα κάνει ένα αγενές σχόλιο. ΣΟβαρά, πάντα είναι αγενής.

"Αυτό είναι; Το φανταστικό σου κορίτσι, η Γιούμα; Μήπως έχεις παρενέργειες;"

"Σοβαρά δεν τη θυμάστε;"

Και οι δύο με κοίταξαν λυπημένα.

"Σοβαρά δεν την ξέρω. Πρέπει οπωσδήποτε να σε δει γιατρός. Συμφωνείς Μοτόχαμα;"

"Ναι. Σου έχουμε πει δεκάδες φορές ότι δεν έχουμε ξανακούσει αυτό το όνομα."

Κάθε φορά που μιλάω για τη Γιούμα έτσι κάνουν. Στην αρχή νόμιζα ότι με κορόιδευαν. Όταν όμως τους πήρα στα σοβαρά κατάλαβα ότι έλεγαν την αλήθεια. Θυμάμαι ξεκάθαρα τη μέρα που τους σύστησα τη Γιούμα. Έλεγαν συνέχεια "Γιατί ένα τέτοιο κορίτσι βγαίνει μαζί σου","Υπάρχει σφάλμα συστήματος. Δεν έκανες τίποτα παράνομο, ε;" και άλλα αγενή σχόλια. Θυμάμαι ότι τους είπα καυχόμενος: "Πρέπει να βρείτε κι εσείς κορίτσια". Το θυμάμαι ξεκάθαρα. Αυτοί όμως δεν το θυμούνται. Σαν να μην υπήρξε ποτέ η Γιούμα Αμάνο. Λες και όλα αυτά που περάσαμε να μη συνέβησαν ποτέ και όλα να ήταν μια ψευδαίσθηση για την οποία μιλούσαν αυτοί οι δύο. Όπως απέδειξαν δεν υπάρχει το τηλέφωνο και η διεύθυνση της Γιούμα στη μνήμη του κινητού μου. Το διέγραψε κάποιος; δΕ γίνεται! Δεν το διέγραψα εγώ, οπότε ποιος το έκανε;

Κάλεσα τον αριθμό που θυμόμουν αλλά δε χρησιμοποιείται. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει; Ήταν όλα στη φαντασία μου; Δεν μπορεί να συμβαίνει κάτι τόσο τρελό, αλλά τα μόνο αποδεικτικο στοιχείο είναι η μνήμη μου. Αν το καλοσκεφτώ, δεν ξέρω τη διεύθυνση του σπιτιού της. Πήγαινε σε άλλο σχολείο, οπότε ρώτησα μαθητές από εκεί, αλλά δεν την ήξερε κανείς. Ποια ήταν λοιπον το κορίτσι μου; Με ποια έβγαινα; Το όνειρο που βλέπω είναι δημιούργημα της φαντασίας μου; Μιλούσα γι' αυτά στον Μάτσουντα και τον Μοτόχαμα σαν να ήταν αληθινά; Αυτό θα σήμαινε ότι είμαι τρελός. Θυμάμαι το πρόσωπό της ολοκάθαρα. Κάτι δεν πάει καλά, ακόμη και η παράξενη δύνααμη που αποκτώ τη νύχτα. Ποια ήταν, όμως; Καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά, ο Μάτσουντα ακούμπησε το χέρι του στον ώμο μου.

"Δε γίνεται αλλιώς, φαντάζομαι. Είμαστε μέσα στην εφηβεία, άρα είναι φυσιολογικό να συμπεριφερόμαστε έτσι. Ας πάμε στο σπίτι μου μετά το σχολείο. Θα Δούμε τη μυστική συλλογή μου."

"Τέλεια ιδέα Μάτσουντα. Πρέπει να καλέσεις και τον Ίσε."

"Φυσικά Μοτόχαμα. Εμείς τα αγόρια είμαστε γεμάτοι σεξουαλική επιθυμία. Αν δεν κάνουμε τίποτα προσβάλλουμε τους γονείς που μας γέννησαν."

Και οι δύο γέλασαν συνομοτικά. Είναι πολύ πρόστυχοι. Όπως και να το δείς, είναι πρόστυχα φρικιά. Και, δυστυχώς, είμαι ένας απ' αυτούς. Ποιος νοιάζεται, όμως, αφού αυτά τα πράγματα είναι η ζωή μου.

"Ωραία! Σήμερα θα τα δώσουμε όλα! Θα τρώμε και θα πίνουμε ενώ βλέπουμε τσόντες!"

"Ναι! Έτσι μιλάει ο Ίσε!"

"Έτσι! Πρέπει να γιορτάσουμε που είμαστε αγόρια!"

Ο Μάτσουντα και ο Μοτόχαμα ενθουσιάζονταν. Θα αφήσω τη Γιούμα στην άκρη. Πρέπει να κάνω και κανένα διάλλειμα που και που! Σήμερα θα τα ξεχάσω όλα βλέποντας τσόντες!

Τότε συνέβη. Αφού τελειώσαμε τα σχέδιά μας για το απόγευμα, το μάτι μου έπιασε κόκκινο χρώμα. Από το παράθυρο της τάξης, είσα ένα συγκεκριμένο κορίτσι στην αυλή. Είχε κόκκινα μαλλιά και η ομορφιά της δνε ήταν ανθρώπινη. Το λεπτό σώμα της δεν έμοιαζε ιαπωνικό. Προφανώς δεν είναι από την Ιαπωνία. Κάποιοι λένε ότι είναι από τη βόρεια Ευρώπη. Θα έκλεβε την καρδιά οποιουδήποτε την κοιτούσε. Τη λένε Ρίας Γκρέμορι και είναι το είδωλο του σχολείου. Πηγαίνει στην τρίτη λυκείου, είναι δηλαδή μεγαλύτερη από εμένα. Συνειδητοποίησα ότι όλοι, αγόρια και κορίτσια την κοιτούσαν. Το ίδιο και ο Μάτσουντα και ο Μοτόχαμα. Αυτό γίνεται κάθε μέρα. Όλοι την κοιτούν κι αυτή τους προσπερνάει. Μερικοί σταματούν το περπάτημα για νατην κοιτάξουν όταν περνάει από δίπλα τους. Τα μαλλιά της φτάνουν ως τους γοφούς και εκείνη τη στιγμή τα έπαιρνε ο άνεμος. Όλα γύρω της φαίνονται κόκκινα, ακριβώς όπως τα μαλλιά της. Το όμορφο δέρμα της, που ήταν άσπρο σαν το χιόνι, είναι μοναδικό. Όμορφη, έτσι τη χαρακτιρίζεις με μια λέξη.Μόνο αυτή η λέξη χρειάζεται για να την περιγράψεις. Πάντα σταματούσα τη σουλειά μου για να την κοιτάξω. Τελευταία, ο τρόπος που τη βλέπω έχει αλλάξει. Είναι υπερβολικά όμορφη. Τόσο πολυ που τρομάζω όταν τη βλέπω. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αφότου έφυγε η Γιούμα, άρχισα να τη φοβάμαι. Τότε, τα μάτια της κινήθηκαν προς το κτήριο, και με είδε. Την ένιωσα να μου σφίγγει την καρδιά. Το συναίσθημα που έχεις όταν μπροστά σου στέκεται κάποιος πολυ ανώτερος. Τα γαλάζια μάτια της άλλαξαν και χαμογέλασε λίγο. Πήγαινε σ' εμένα το χαμόγελο; Δεν μπορεί, αφού δεν της έχω μιλήσει ποτέ πριν. Τότε, μου ήρθε στο μυαλό το όνειρό μου. Στο τέλος του υπήρχε κάποιος με κόκκινα μαλλιά που μου μίλησε. Φαινόταν ευγενικός, αλλό λίγο τρομακτικός. Ενώ τα σκεφτόμουν όλα αυτά εξαφανίστηκε από το οπτικό μου πεδίο.

4ο μέρος

Πρέπει οπωσδήποτε να πιάσω κανένα βυζί."

Ενώ βλέπαμε τσόντες, Αγκάλιαζα τον Μάτσουντα και έκλαιγα. Ήμασταν όλοι χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι όταν ξεκίνησε η προβολή. Καθώς βλέπαμε, αρχίσαμε να στενοχωριόμαστε επειδή μπήκε στη συζήτηση η ερώτηση "Γιατί δεν έχω κορίσι".

Μιλούσαμε σοβαρά και ήθελα να κλάψω. Ο Μάτσουντα άρχισε να κλαίει πριν από τρεις ταινίες. Ο Μάτσουντα έκανε το γενναίο, αλλά έβλεπα δάκρυα να τρέχουν πίσω από τα γυαλιά του.

Πριν από μισή ώρα ο Μοτόχαμα είπε:"Ένα κορίτσι μου είπε να πάω πίσω από το γυμναστήριο. Ήταν η πρώτη φορά που με λήστευε κορίτσι...", με πολύ χαμηλή φωνή. Ακόμη και εγώ θα έκλαιγα μετά από αυτό. Αναρωτιέμαι, πως φαίνονται τρια κλαμμένα αγόρια που βλέπουν τσόντες; Η απάνντηση είναι προφανώς: μη δημοφιλείς. Άρχισα να μισώ τον κόσμο όταν σκέφτηκα ότι υπήρχαν άτομα στην ηλικία μας που έκαναν σεξ αυτή τη στιγμή. Καθώς το σκεφτόμουν, τέλειωσε και η τελευταία ταινία, ενώ ο ουρανός είχε ήδη σκοτεινιάσει. Κοίταξα το ρολόι μου. Ήταν ήδη 10. Είχα πει στους γονείς μου ότι θα πήγαινα στο σπίτι του Μάτσουντα, αλλά αν έμενα κι άλλο θα ήμουν βάρος στην οικογένειά του και μπορεί να αργούσα στο σχολείο την επόμενη μέρα.

"Ήρθε η ώρα να φύγω."

Όλοι σηκωθήκαμε και μαζέψαμε τα πράγματά μας.

"Τα λέμε."

Αφού αποχαιρετιστήκαμε με το Μάτσουντα στην είσοδο, εγώ και ο Μοτόχαμα πήραμε το δρόμο για τα σπίτια μας.

"Είναι ωραία νύχτα. Άρα είναι φυσιολογικό να βλέπεις τσόντες."

Ο Μοτόχαμα έλεγε αυτές τις βλακείες κοιτώντας τον ουρανό και αναστενάζοντας. Φαινόταν απολύτως δυστυχισμένος. Όπως και να' χει μέχρι αύριο και οι δυο τους θα εππιστρέψουν στα συνιθισμένα, οπότε δεν πειράζει.

"Τα λέμε αύριο."

"Καληνύχτα."

Ο Μοτόχαμα χαιρέτησε με το χέρι του, αλλά φανόταν ακόμα δυσυχισμένος. Μπορεί να του στείλω κανένα μύνημα αργότερα για να χαρεί λιγο.

Μερικά λεπτά αφού χωριστήκαμε, ήμουν ακόμη στο δρόμο. Ένιωθα μια παράξενη ενέργεια να ρέει στο σώμα μου. Είναι σύμπτομα της "νυχτερινής μου υπερδύναμης". Κάτι συνέβαινε στο σώμα μου. Δεν είναι φυσιολογικό φαινόμενο. Η όρασή μου έγινε καλύτερη όπως και οι υπόλοιπες αισθήσεις μου. Ειδικά τα μάτια μου και τα αυτιά μου. Μπορούσα ναα ακούσω συζητήσεις μέσα από σπίτια, και μπορούσα να δω το δρόμο παρ'όλο που ήταν νύχτα. Μπορούσα να σω σημεία χωρίς φως, κάτι απίστευτα παράξενο! Νιώθω τη δύναμή μου να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Δεν είναι απλώς μια υποψία. Το ανατρίχιασμα που νιώθω είναι αληθινό!

Ένιωθα κάποιον να με παρακολουθεί. Κάποιος με κοιτολυσε με παγερό βλέμμα. Η ατμόσφαιρα ήταν μυστηριώδης. Άρχισα να τρέμω, όλο και περισσότερο καθως προχωρούσα. Ένας άντρας. Ένας άντρας με κοστούμι με κοιτάει με άγριο και τρομακτικό βλέμμα. Νιώθω ότι θα παγώσω αν τον κοιτάξω στα μάτια. Αυτό είναι που αποκαλούν δολοφονική μανία; Με κοιτάζει σίγουρα σαν να είμαι εχθρός του. Όχι, ήταν ακόμη πιο επικίνδυνο. Είναι σίγουρα δολοφονική μανία. Περπατάει προς το μέρος μου, πολύ αργά. Με κυνηγάει; Είναι ανώμαλος; Επικίνδυνος; Είμαι σε κίνδυνο; Πρέπει να κινδυνεύω γιατί δεν μπορώ να σταματήσω να τρέμω. Γιατί να συνατήσω αυτό τον άνθρωπο στο δρόμο για το σπίτι;

"Είναι σπάνια περίπτωση. Να συναντήσω κάποιον σαν εσένα σ' αυτό το μέρος."

"...;"

Τι λέει; Όχι, δεν είναι ασυνήθιστο τρελοί σαν αυτόν να λένε ασυναρτησίες. Είναι όντως επικίνδυνος! Να πάρει! Τι θα κάνω αν βγάλει κανένα μαχαίρι; Δεν ξέρω πολεμικές τέχνες για αυτοάμυνα, ούτε έχω μπλεχτεί ποτέ σε καβγά. Το βρήκα! Το σώμα μου γίνεται πολύ δυνατό τη νύχτα, άρα μπορώ εύκολα να τρέξω για να ξεφύγω. Πισωπάτησα για να έχουμε μια απόσταση. Ο μυστηριώδης άντρας άρχισε να περπατάει με κανονικό ρυθμό προς το μέρος μου.

"Προσπαθείς να το σκάσεις; Ποιος είναι ο αφέντης σου; Πρέπει να είναι πολύ χαμηλόβαθμος ή να έχει περίεργα ενδιαφέροντα για να διαλέξει για περιοχή του αυτό το μέρος. Ποιος είναι ο αφέντης σου, λοιπόν;"

Δεν ξέρω καν τι λες! Γύρισα κι έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Γρήγορα. Η ταχύτητα ήταν απίστευτη. Είναι παράξενο που το λέω, αλλά η ταχύτητά μου τη νύχτα είναι τεράστια. Συνέχισα να τρέχω, κι έφτασα σε άγνωστους δρόμους. Δεν είμαι κουρασμένος. Μπορώ να συνεχίσω. Αν χρειαστεί, θα τρέχω μέχρι να δημιουργηθεί αρκετή απόσταση μεταξύ μας. Μετά από 15 περίπου λεπτά έφτασα σε ένα ανοιχτό μέρος. Ένα πάρκο. Άρχισα να περπατάω. Ακούμπησα στο συντριβάνι για να πάρω μια ανάσα. Κοίταξα το πάρκο στο φως μιας λάμπας. Το μέρος φαινόταν μυστήριο. Το ξέρω αυτό το μέρος. Ναι, είναι το τελευταίο μέρος που πήγα στο ραντεβού μου με τη Γιούμα! Τι σύμπτωση, ή καλύτερα, τι θαύμα! Ήρθα εδώ υποσυνείδητα; Δεν μπορεί...

Ρίγος.

Νιώθω κάτι πίσω μου. Γύρισα αργά και είδα μαύρα φτερά να πέφτουν πάνω μου. Είναι από κοράκι; Οχι, δεν είναι.

"Νόμιζες ότι θα σε άφηνα να ξεφύγεις; Γι'αυτό εσείς οι αδύναμοι είστε μπελάς."

Ο άνθρωπος που εμφανίστηκε μπροστά μου φορούσε κοστούμι και είχε μαύρα φτερά. Είναι ο ύποπτος τύπος που είδα πριν. Ένας άγγελος... Όχι, αυτό είναι απλά ένα παραμύθι, δεν μπορεί. Είναι μεταμφίεση; Φαίνονται πολύ αληθινά. Μήπως είναι; Δεν μπορεί!

"Πες μου το όνομα του αφέντη σου. Είναι κουραστικό να μας ενοχλείτε. Γι' αυτό θα... μήπως είσαι εξορισμένος; Αν δεν έχεις αφέντη εξηγείται η έκφραση του προσώπου σου."

Ο ύποπτος παραμιλούσε. Μην επινοείς τέτοια πράγματα! η κατάσταση είναι σοβαρή, αλλά ξαφνικά μου ήρθε στο μυαλό αυτό που έγινε στο ραντεβού που είδα στο όνειρό μου. Το όνειρο που με σκότωσε η Γιούμα. Ακριβώς μπροστά στο συντριβάνι. Ναι, η Γιούμα που είχε μαύρα φτερά. Και αυτός που στέκεται μπροστά μου έχει μαύρα φτερά. Είναι το σημείο που το όνειρο γίνεται πραγματικότητα; Γιατί ένα όμορφο κορίτσι μεταμορφώθηκε σε άντρα!; Όχι, αυτό δεν είναι σημαντικό. Σημαντική είναι η κατάσταση που βρίσκομαι. Αν όλα πάνε σύμφωνα με το όνειρό μου το επόμενο πράγμα που θα μου συμβεί είναι...

"Χμμ, δε νιώθω τη παρουσία του αφέντη ή των συντρόφων σου. Δεν βλέπω κανέεναν που προσπαθεί να κρύψει την παρουσία του. Ούτε υπάρχει μαγική τηλεμεταφορά. Απ' ότι φαίνεται είσαι εξορισμένος. Οπότε δεν πειράζει αν σε σκοτώσω."

Μόλις είπε αυτά τα λόγια σήκωσε τα χέρια του. Το χέρι σίγουρα έδειχνε εμένα! Ακούω έναν ήχο. Είναι γνωστός. Κρατάει κάτι που μοιάζει με συγκέντρωση φωτός. Για περίμενε! αυτά τα φανταστικά πράγματα έπρεπε να μείνουν στα όνειρα. Το φώς σχημάτισε κάτι σαν δόρυ. Ένα δόρυ... Ώστε έτσι είναι! Αυτό το πράγμα μου τρύπησε το στομάχι στο όνειρό μου! Θα σκοτωθώ! Αλλά μέχρι να το σκεφτό μου είχε ήδη τρυπήσει το στομάχι. Μετά κάτι βγήκε από το στόμα μου. Γκουχ! Αίμα, και μετά αβάσταχτος πόνος.

Πονάει! Πονάει πολύ! Έπεσα στα γόνατα. Ένιωθα τα σωθικά μου να παίρνουν φωτιά. Ο πόνος απλώθηκε σε όλο μπυ το σώμα. Είναι τόσο δυνατός που δεν τον αντέχω. Προσπάθυσα να βγάλω το σόρυ με το χέρι μου, αλλά μπόλις το ακούμπησα ο πόνος εξαπλώθηκε και εκεί. Είναι ζεστό, καίει. Είχα εγκαύματα στα σημεία που το ακούμπησα.

"Γκκ...αααα..."

Άρχισα να κλαψουρίζω από τον πόνο. Πονάει πολύ! Το χέρι μου κάηκε, άρα πιθανόν να καίγονται και τα όργανά μου χειρότερα από τα χέρια μου. Ώστε έτσι είναι να καίγεται το σώμα σου! Άρχισα να δακρύζω από τον πόνο. Βήματα. Άκουγα βήματα ναέρχονται προς το μέρος μου. Σήκωσα το βλέμμα μου και είδα τον άντρα να σχηματίζει κι άλλο δόρυ στο χέρι του.

"Πρέπει να πονάει. Το φως είναι δηλητήριο για πλάσματα σαν εσένα. Αν σε χτυπήσει θα πληγωθείς θανάσιμα. Νόμιζα ότι το πρώτο θα σε σκότωνε αν και το έκανα πιο αδύναμο. Είσαι δυνατότερος απ' ότι περίμενα. Τότε θα σε ξαναχτυπήσω. Αυτή τη φορά όμως θα βάλω περισσότερη δύναμη. Είσαι τελειωμένος.

Θέλει να με αποτελειώσει; Θα πεθάνω αν με ξαναχτυπήσει. Ενώ σκεφτόμουν, μου ήρθε στο μυαλό το όνειρό μου. Θυμήθηκα κάτι κόκκινο.

Κάτι κόκκινο που ήταν κοντά μου... Δε θα έρθει να με βοηθήσει. Ήταν όνειρο. Είναι κι αυτό όνειρο, τότε; Αν είναι όνειρο, σώσε με. Ακόμη κι αν είναι όνειρο, δε θέλω να είμαι σ' αυτή την κατάσταση.

Σγουφ.

Νόμιζα ότι άκουσα τον άνεμο, ήταν όμως μια έκρηξη που γινόταν μπροστά μου. Όταν κοίταξα, είδα καπνό στην παλάμη του άντρα. Αίμα έτρεχε από το χέρι του.

"Μην τολμήσεις να τον αγγίξεις.¨"

Μια γυναίκα με προσπέρασε. Έχει κόκκινα μαλλιά,Δεν καταλάβαινα ποια ήταν, ειδικά από την πίσω μεριά της. Ήταν η γυναίκα που είδα στο όνειρό μου. Δεν κατάλαβα ποια ήταν στο όνειρο γιατί δεν είδα το πρόσωπό της. Τώρα όμως είμαι σίγουρος ότι είναι αυτή.

"...Κόκκινα μαλλιά...Πρέπει να ανήκεις στον οίκο των Γκρέμορι..."

Ο άντρας κοιτάζει τη γυναίκα με μάτια γεμάτα μίσος.

"Με λένε Ρίας Γκρέμορι. Πώς είστε κ. Ξεπεσμένε Άγγελε; Αν προσπαθήσεις να πειράξεις αυτό το αγόρι, δε θα συγκρατηθώ."

Ρίας Γκρέμορι. Ναι, είναι μαθήτρια από το σχολείο μου, η όμορφη με τα κόκκινα μαλλιά.

"Χα χα χα...Φαίνεται ότι αυτό το αγόρι είναι δικό σου. Ώστε αυτή είναι η περιοχή σου; Ζητώ συγγνώμη για σήμερα. Αλλά σου συνιστώ να μην τον αφήνεις ελεύθερο. Κάποιος σαν εμένα μπορεί να τον σκοτώσει στη στιγμή."

"Ευχαριστώ για τη συμβουλή. Αυτή η πόλη είναι υπό την προστασία μου, γι' αυτό αν μπλεχτείς στο πόδια μου δε θα σε λυπηθώ."

"Θα πω το ίδιο και σ' εσένα, κληρονόμε του οίκου των Γκρέμορι. Το όνομά μου είναι Ντόνασιτζ. Εύχομαι να μην ξανασυνατηθούμε."

Ο άντρας άπλωσε τα μαύρα φτερά του και άρχισε να αιωρείται. Μετά πέταξε στον ουρανό. Είμαι ασφαλής τώρα... Ένιωσα αναουφισμένος, αλλά τα μάτια μου είχαν θολώσει και ένιωθα ότι θα έχανα τις αισθήσεις μου. Δεν είναι κακό αυτό; Είναι πολύ κακό/

"Ω, θα λιποθυμήσεις; Είναι σίγουρα θανάσιμη η πληγή σου. Δεν γίνεται αλλιώς. Πού είναι το σπίτι σου;"

Ξάπλωνα στο έδαφος, και η συμμαθήτριά μου μου μιλούσε. Δεν άκουγα τι έλεγε. Τότε, έχασα τις αισθήσεις μου.

5ο μέρος

ΞΥΠΝΑ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ...... ΞΥΠΝΑ Η ΘΑ ΣΕ ΚΟΨΩ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙΑ....

Όταν ξύπνησα ήταν πρωί. Τι έγινε; Είχα πάλι εφιάλτες; Πρέπει να ήταν όνειρο. Φαινόταν όμως πολύ αληθινό. Τώρα είμαι στο δωμάτιό μου και κοιμάμαι στο κρεβάτι μου. Με ξύπνησε η ηχογραφημένη φωνή γιαντερε από το ξυπνητήρι μου, οπότε φαίνεται ότι ονειρευόμουν. Αυτή τη φορά δεν ήταν η Γιούμα, αλλά ένας περίεργος τύπος που με κυνηγούσε. Και οι δυο είχαν μαύρα φτερά. Κούνησα το κεφάλι μου. Συγκεντρώσου, εαυτέ. Γιατί συνεχίζω να βλέπω τέτοια όνειρα; Αν θυμάμαι σωστά, πήγα κανονικά στο σχολείο και όλα φαίνονταν φυσιολογικά. Μετά το σχολείο πήγα στο σπίτι του Μάτσουντα και βλέπαμε τσόντες για ώρες μαζί με τον Μοτόχαμα. Μετά, στο δρόμο για το σπίτι μου έπιτέθικε κάποιος που είχε φτερά... Τότε συνειδητοποίησα κάτι ασυνήθιστο. Ήμουν γυμνός. Δε φορούσα καν εσώρουχα. Τι συμβαίνει; Δε θυμάμαι πότε γύρισα στο σπίτι. Χάνω τη μνήμη μου από αυτή την ηλικία; Ούτε συνηθίζω να κοιμάμαι γυμνός.

"Ααααα...."

Ω! Άκουσα μια γλυκιά φωνή. κοίταξα πίσω μου προσεκτικά.

"ΖΖΖΖ...ΖΖΖΖΖΖΖ"

Ένα κορίτσι με κόκκινα μαλλιά κοιμόταν δίπλα μου. Και ήταν γυμνή.... Το λευκό σαν χιόνι δέρμα της έλαμπε. Ήταν τόσο λείο που ήταν κακό για τα μάτια μου.

.....Είναι σίγουρα η αυτή, το είδωλο του σχολείου μας. Τα όμορφα κόκκινα μαλλιάτης απλώνονται στο μαξιλάρι. Ρίας Γκρέμορι...Τι; Ε; Ε; Πρέπει να ηρεμήσω. Ναι, είναι καλό να μετράω μονούς αριθμούς! 2, 3, 5, 7, 11, 13, 17, 19, 23....ΑΑΑΑ! Δεν μπορώ! Δεν μπορώ να ηρεμήσω! Γιατί κοιμάμαι μη τη Ρίας; Τι συνέβη; Όχι, τι έκανα; Έκανα κάτι; Δε θυμάμαι! Δε θυμάμαι τίποτα! Γιατιιιιιιιι! Πρέπει να θυμηθώ τι έκανα! Όχι! Γιατί είμαι σ' αυτή την κατάσταση; Κάναμε σεξ; Ε; Έτσι χάνει ο κόσμος την παρθενιά του; Αδύνατο! Πρέπει να θυμηθώ! Αυτές τι πολύτιμες αναμνήσεις! Τι έκανα; Τι πράγματα μπόρεσα να κάνω; Ζαλίστηκα, αλλά σε μια στιγμή βρέθηκα σε ακόμη πιο δύσκολη θέση.

"Ίσε! Ξύπνα! Είναι ώρα για σχολείο!"

"Αγάπη μου, είναι ακόμα στο δωμάτιό του;"

"Τα παπούτσια του είναι στην είσοδο, που σημαίνει ότι γύρισε στο σπίτι. Έμεινε πολύ αργά στο σπίτι του φίλου του! Και σαν να μην έφτανε αυτό, θα αργήσει για το σχολείο! Είναι ασυγχώρητο!"

Η συζήτηση των γονιών μου στο ισόγειο ακουγόταν μέχρι πάνω. Στη συνέχεια ακούστηκαν βήματα στη σκάλα. Τα βήματα ακούγονταν οργισμένα τρέχοντας με θόρυβο. Έρχεται η μαμά! Για περίμενε! Αν με δει έτσι, η κατάσταση θα χειροτερέψει!

"Περίμενε! Ξύπνησα! Τώρα θα σηκωθώ!"

"Δε σε συγχωρώ! Πρέπει να μιλήσουμε γι' αυτό!"

Η μαμά θύμωσε! Έρχεται! Θα μπει στο δωμάτιό μου! Δεν μπορεί να με δει έτσι!

"Ξημέρωσε;"

Τρίβει τα μάτια της! Ξύπνησε! Ξύπνησε!

Η πόρτα άνοιξε με φόρα την ίδια στιγμή που η Ρίας σηκωνόταν! Τα μάτια μου συνατήθηκαν με της μαμάς. Είναι θυμωμένη! Πολύ θυμωμένη!

"Καλημέρα."

Η Ρίας χαιρετάει τη μαμά μου χαμογελώντας. Τα μάτια της μαμάς μου μετακινήθηκαν από εμένα σ' αυτήν. Τότε το πρόσωπό της πάγωσε. Κοίταξε και πάλι εμένα. Δεν την κοίταξα στα μάτια.

"ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΓΡΗΓΟΡΑ...!"

Έκανε έναν ήχο σαν μηχανή και έκλεισε την πόρτα αργά.

"Α...α...αγάπη μου!"

"Τι έγινε; Κάνεις σαν να είδες φάντασμα. Τον έπιασες να αυνανίζεταί πρωι πρωί;"

"Σε...σε...σεξ!!! Το έκανε! Με μια ξένη!

"Τι έγινε;"

Με μια ξένη! Ο Ίσε!"

"αγάπη μου; Ηρέμησε! Αγάπη μου!"

Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να κλύψω το κεφάλι μου με το χέρι μου. Μπορούσα να φανταστώ τι γινόταν κάτω. Πώς γίνεται αυτό! Φαίνεται ότι θα ακολουθήσει οικογενειακό συμβούλιο... Πώς θα δικαιολογήσω αυτή την κατάσταση;

Σηκώθηκε από το κρεβάτι μου και πήρε τη στολή της που ήταν πάνω στο γραφείο μου. Γυμνή. Το γυμνό σώμα ενός όμορφου κοριτσιού. Μπορούσα να δω πολλά πράγματα... Λεπτούς γοφούς, μακριά άσπρα πόδια και τεράστια βυζιά. Μπορούσα να σω τις ρόγες της ολοκάθαρα! Γιατί δεν κρύβει τίποτα; Γιατί; Αν είχα τον ανιχνευτή ΣΜΓ του Μοτόχαμα θα μπορούσα να πάρω τις ακριβείς μετρήσεις της. Μετανιώνω το γεγονός ότι δεν έχω αυτή την ικανότητα! Ξέρω, όμως, ένα πράγμα. Έχω δει πολλές γυμνές γυναίκες σε περιοδικά και βίντεο, αλλά καμία δεν ήταν ομορφότερη από τη Ριας. Πώς να το πω; Τέχνη; Ένα σώμα με τέλειο σχήμα και καμπύλες. Μοιάζει με τα γυμνά αγάλματα στα μουσεία. Τέλειο. Το μόνο που μπορούσα να πω ήταν ότι η ομορφιά της παρέμενε εκπληκτική ακόμα και αφού βγάλει τα ρούχα της.

"Συμμαθήτρια!"

"Τι είναι;"

"Μπορώ να δω το στήθος σου και τα πάντα!"

Είπα ενώ κοιτούσα προς την αντίθετη κατεύθηνση. Ήθελα να δω, αλλά άλλο το ένα κι άλλο το άλλο. Έπρεπε να το αντέξω.

"Αν μπορείς να κοιτάξεις αν θέλεις."

Είπε ενώ φορούσε τη στολή της και χαμογέλασε. Δεν ήξερα ότι υπάρχουν αυτές οι λέξεις! Ένα σοκ διαπέρασε το σώμα μου. Τα μάτια μου δάκρυζαν. Φράσεις που δε μαθαίνεις στο σχολείο. Αυτή η φράση με συγκίνησε.

"Είναι το στομάχι σου εντάξει;"

Με ρωτάει για το στομάχι μου. Το στομάχι μου; Το έπιασα ενώ την έβλεπα να ντύνεται.

"Μαχαιρώθηκες εχτές."

Αυτή η πρόταση με ξύπνησε. Σωστά... Ένας άντρας με φτερά με μαχαίρωσε εχτές στο πάρκο. Με διαπέρασε μα ένα σόρυ φτιαγμένο από σωματίδια φωτός. Δεν υπήρχε όμως κανένα σημάδι στο στομάχι μου. Είμαι σίγουρος ότι υπήρχε τρύπα... Αυτή η πληγή δε θα μπορούσε να κλείσει σε μια νύχτα. Αιμορραγούσε ακατάπαυστα. Δεν ήταν όνειρο; Πρέπει να ήταν.

"Αυτό που έγινε εχτές δεν ήταν όνειρο."

Μου είπε σαν να μπορούσε να διαβάσει τη σκέψη μου.

"Είμαι σίγουρος ότι είχα πληγωθεί..."

"Θεράπευσα τη πληγή σου. Η κατάστασή σου ήταν κρίσιμη. αλλά χάρη στο δυνατό σου σώμα, θεραπεύτηκες σε μια νύχτα. Αγκαλιαζόμασταν γυμνοί και σου έδωσα λίγη από τη μαγική μου δύναμη γιατί ήσουν πολύ αδύναμος. Το κατάδερα γιατί ανήκουμε στην ίδια φυλή."

Τι είπε; Αγκαλιαζόμασταν γυμνοί;............. Αυτό σημαίνει...!

"Μην ανησυχείς, είμαι ακόμα παρθένα."

Λέει πάλι σαν να διαβάζει τη σκέψη μου. Έτσι είναι. Για κάποιο λόγο νιώθω ανακουφισμένος. Ή μήπως έτσι πρέπει να νιώθω;

"Μη στραβομουτσουνιάζεις. Ο κόσμος είναι γεμάτος πράγματα που δεν ξέρεις."

Με πλησίασε φορώντας τα εσώρουχά της. Τα λεπτά σης δάχτυλα χάιδεψαν το μάγουλό μου. Το πρόσωπό μου κοκκίνησε. Δεν γίνεται αλλιώς όταν έχω απέναντί μου ένα τόσο όμορφο κορίτσι.

"Λέγομαι Ρίας Γκρέμορι. Και είμαι δαίμονας."

Δαίμονας; Είναι αστείο; Ή λέει την αλήθεια;

"Είμαι ο αφέντης σου. Χαίρω πολύ Χιόντο Ίσε. Μπορώ να σε λέω Ίσε;"

Δεν είμαι σίγουρος, αλλά το χαμόγελό της φαίνεται αληθινό.

6ο μέρος

"Καλή όρεξη."

Προς τον παππού μου στον παράδεισο: Αυτή τη στιγμή ένα όμορφο κορίτσι κάθεται δίπλα μου στο οικογενειακό τραπέζι.

"Είναι πολύ νόστιμα, Μητέρα."

"Μμμμμ. Ευχαριστώ..."

Και οι δυο γονείς μου κάθονταν απέναντί μου και είχαν περίεργες εκφράσεις. Παππού, πώς θα φτιάξω την ατμόσφαιρά; Πρώτη φορά τρώω πρωινό σε τέτοιο κλίμα. Δεν ξέρω τι να κάνω.

"Ίσε, αυτό το γεύμα το έφτιαξε η Μητέρα. Φάε."

Η συμμαθήτριά μου το λέει με κομψότητα. Σαν να είναι η μεγάλη μου αδερφή.

"Εντάξει."

Απάντησα γρήγορα, και άρχισα να ρίχνω φαγητό στο στόμα μου.

"Μην το τρως έτσι. Φάε αργά για να μπορέσεις να το γευτείς. Είναι εξ' άκκου το πολύτιμο φαγητό που μας έφτιαξε η Μητέρα."

Σκούπισε το στόμα μου με ένα μαντήλι. Τι σημαίνει αυτό; Σε τι κατάσταση βρίσκομαι;

"Εεε, Ίσε..."

Ο Μπαμπάς άρχισε να μιλάει με τρεμάμενη φωνή. Φαίνεσαι νευρικός Μπαμπά. Μην ανησυχείς, είμαι κι εγώ.

"Από πού ήρθε αυτή η κοπέλα;"

Ακούγοντας αυτά τα λόγια, η συμμαθήτριά μου άφησε κάτω τα τσοπστικς και χαμήλωσε το κεφάλι της.

"Ζητώ συγγνώμη που δε σας συστήθηκα. Ντρόπιασα τον οίκο των Γκρέμορι. Αφήστε με να σας συστηθώ. Μητέρα και Πατέρα, λέγομαι Ρίας Γκρέμορι. Παρακολουθώ το ίδιο σχολείο με τον Ίσε. Χάρηκα για τη γνωριμία."

Χαμογελάει, και το ίδιο κάνει και ο Μπαμπάς.

"Έτσι είναι... Εκπλήκτικό. Χαχαχα. Είσαι από ξένη χώρα; Τα ιαπωνικά σου ακούγονται φυσικά"

"Ναι, επειδή μένω στην Ιαπωνία εδώ και πολύ καιρό λόγω της δουλειάς του πατέρα μου."

Ωραία, ο Μπαμπάς πείστηκε. Αλλά η μαμά που, κάθεται δίπλα του όχι.

"Ρίας... έτσι;"

"Ναι, Μητέρα."

"Ποια είναι η σχέση σου μρ τον Ίσε;"

............Μια καλή ερώτηση που θα έδινε λύση σ'αυτό το μπέρδεμα. Η Μαμά είναι περίεργη, αλλά η συμμαθήτριά μου χαμογελάει.

"Είμαστε απλώς δυο σμμαθητές που είναι κοντά ο ένας στον άλλον."

"Λες ψέματα!"

Η Μαμά απορρίπτει την απάντηση αμέσως. Δεν γίνεται αλλιώς. Αυτή η δικαιολογία δε θα δουλέψει. Όχι μετά από αυτά που είδε η Μαμά.

"Σα..σα...σας είδα! Στο κρεβάτι!"

"Ο Ίσε έβλεπε εφιάλτες, γι' αυτό απλώς κοιμόμουν μαζί του."

"Απλώς κοιμόσασταν μαζί; Ήσασταν και οι δύο γυμνοί!"

"Οι νέοι σήμερα κοιμούνται γυμνοί όταν είναι μαζί."

Μεγάλο ψέμα. Είναι εκπληκτική.

"Α, έτσι είναι... οι νέοι κοιμούνται γυμνοί σήμερα."

Μαμά; Σε έπεισε; Δε σε πειράζει; Τότε συνειδητοποίησα ότι τα μάτια της μαμάς μου φαίνονται περίεργα.

Φαίνονται άδεια, σαν να την ελέγχει κάποιος. Τότε η συμμαθήτριά μου, μου ψυθιρίζει σοτ αυτί:

"Συγγνώμη... Τα πράγματα ήταν δύσκολα, κι έτσι χρησιμοποίησα τις δυνάμεις μου."

Δυνάμεις; Τότε θυμήθηκα τι είπε πριν.

"Είμαι δαίμονας."

Δαίμονας... Αυτό σημαίνει ότι όλα αυτά που έγιναν ήταν η δύναμη του διαβόλου; Συνέχισε να τρώει το πρωινό της. Κοίταξα τον Μπαμπά. Και τα δικά του μάτια ήταν κενά. Χρησιμοποίησε τη δύναμή της και σ' αυτόν;

Δαίμονας; Τι συμβαίνει;

7ο μέρος

Πήρα το δρόμο για το σχολείο.

Ενώ περπάταγα, ένιωθα άβολα γιατί πολλοί μαθητές με κοιτάζουν άγρια. Δε γίνεται αλλιώς. Δίπλα μου είναι το είδωλο του σχολείου, η Ρίας Γκρέμορι. Και εγώ φέρομαι σαν υπηρέτης της επειδή κουβαλάω την τσάντα της.

"Γιατί κάποιος σαν αυτόν..."

"Γιατί κάποιος τόσο πρόστυχος είναι σίπλα στη Ρίας..."

Άκουγασχόλια αγοριών και κοριτσιών από κάθε κατεύθυνση. Μερικοί λιποθύμησαν από την έκπληξη. Είναι κακό που περπατάω δίπλα της; Διασχίσαμε την πύλη του σχολείου και χωριστήκαμε στην είσοδο.

"Θα σου στείλω κάποιον αργότερα. Θα σε δω μετά το σχολείο."

Λέει χαμογελώντας. Θα στείλει κάποιον; Τι εννοεί; Δεν είμαι σίγουρος, αλλά πήγα στην τάξη μου. Όταν άνοιξα την πόρτα, όλοι με κοιτούσαν. Είναι φυσιολογικό, αφολυμε είδαν με τη Ρίας.

Κάποιος με χτύπησε στο κεφάλι. Γύρισα και είδα το Μάτσουντα, και το Μοτόχαμα να στέκεται δίπλα του.

"Μας χρωστάς εξηγήσεις!"

Φώναξε ο Μάτσουντα κλαίγοντας. Από την έκφρασή του κάτάλαβα τι εννοούσε.

"Μέχρι χτες ήμασταν η 'Ένωση μισητών', σύντροφοι!"

"Ίσε, πες μας πρώτα τι έγινε αφού γυρίσαμε στα σπίτια μας εχτές."

Σε αντίθεση με τον οργισμένο Μάτσουντα, ο Μοτόχαμα ήταν ήρεμος και στερέωνε τα γυαλιά του. Το βλέμμα του όμως ήταν κοφτερό. Με τρομάζετε και οι δύο. Παρ' όλ' αυτά, γέλασα και του είπα με σταθερή φωνή:

"Παιδιά, έχετε δει ποτέ αληθινά βυζιά;"

Με αυτή την πρόταση άρχισαν να τρέμουν από φόβο.

8ο μέρος

Μετά το σχολείο.

"Γεια σου, τι κάνεις;"

Είδα το μαθητή που ήρθε να με δει με μισόκλειστα μάτια.

Αυτός που στεκόταν μπροστά μου είναι ο πρώτος σε ομορφιά πρίγκηπας του σχολείου, ο Κίμπα Γιούτο.

Το χαμόγελό του έκλεβε ις καρδιές των κοριτσιών. Είναι στο ίδιο έτος με εμένα, αλλά σε διαφορετικό τμήμα. Μπορούσα να ακούσω κορίτσια να τσιρίζουν με χαρά στους διαδρόμους. Σκάστε. Κάνετε πολλή φασαρία.

"Τι δουλειά έχεις εδώ;"

Απάντησα με αρνητική φωνή, το χαμόγελό του, όμως, δεν έσβησε.

"¨Ηρθα κατ' εντολή της Ρίας Γκρέμορι."

Απ' αυτό, κατάλαβα αμέσως γιατί ήρθε. Ώστε αυτόν έστειλε η Ρίας.

"Καλά, καλά. Τι θέλεις να κάνω;"

"Θέλω να με ακολουθήσεις."

ΟΧΙ!!! Τότε ακούστηκαν κραυγές κοριτσιών.

"Όχι, όχι!! Ο Χιόντο και ο Κίμπα Περπατάνε μαζί!"

"Θα μολυνθείς, Κίμπα!"

"Δε συμφωνώ με το ζευγάρι Κίμπα - Χιόντο!"

"Ίσως είναι το ζευγάρι Χιόντο - Κίμπα."

Οι ηλίθιες μιλάνε ακαταλαβίστικα. Επιτέλους, βγάλτε το σκασμό!

"Ουφ... εντάξει."

Του είπα ότι θα τον ακολουθήσω. Για να πω την αλήθεια μισώ του γόηδες. Ακολούθησα τον Κίμπα που ήδη προπορευόταν.

"Ε, Ίσε!"

Ο Μάτσουντα με φωνάζει"

"Μην ανησυχείς, φίλε μου, δε θα μαλώσουμε."

Οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχείς για 'μένα.

"τι θα κάνεις το DVD 'Εγώ, ο βιαστής και τα ουντόν';"

Φωνάζει ο Μάτσουντα κρατώντας ψηλά το DVD. Έφυγα γρήγορα από κοντά του.

Ακολούθησα τον Κίμπα στο πίσω μέρος του σχολικού κτηρίου. Υπήρχε ένα άλλο κτήριο, που λέγεται 'το παλιό σχολικό κτήριο' περιτριγυρισμένο από δέντρα. Απ' ότι φαίνεται, έχει να χρησιμοποιηθεί πολύ καιρο και είναι τόσο τρομακτικό που είναι ένα από τα "επτά θαύματα του σχολείου". Φαίνεται πολύ παλιό και είναι χτισμένο από ξύλο. Είναι παλιό, αλλά δεν είναι κι άσχημο.

"Η πρόεδρος είναι εδώ."

Αυτό λέει ο Κίμπα. εννοεί τη Ρίας. Γιατί πρόεδρος; Είναι σε κάποια λέσχη; Είναι κι αυτός μέλος της λέσχης; Τα πράγματα γίνονται όλο και πιο μυστήρια. Αν τον ακολουθήσω, όμως, θα την ξαναδώ. Ανεβήκαμε στο δεύτερο όροφο και προχορήσαμε σε έναν διάδρομο.Ακόμη και ο διάδρομος φαίνεται καθαρός. Ακόμη και τα δωμάτια που δε χρησιμοπιούνται φαίνονται καθαρά. Όταν σκέφτεσαι παλιά σχολικά κτήρια σου έρχονται στο μυαλό έντομα και ιστοί αράχνης. Δεν υπήρχαν, όμως, που σημαίνει ότι το κτήριο καθαρίζεται συχνά. Ενώ τα σκεφτόμουν όλα αυτά, φτάσαμε στον προορισμό μας. Ο Κίμπα στάθηκε μπροστά σε μια συγκεκριμένη τάξη.

Κοίταξα την πινακίδα με έκπληξη."Λέσχη απόκρυφων ερευνών". Λέσχη απόκρυφων ερευνών; Και μόνο διαβάζοντας αυτό το όνομα, άρχισα να αναρωτιέμαι. Δε λέω ότι είναι παράξενο, αλλά είναι παράξενο που

είναι η Ρίας σ' αυτλη τη λέσχη.....

"Πρόεδερε, τον έφερα."

Λέει ο Κίμπα στην ξύλινη πόρτα. Τότε έρχεται η απάντηση της Ρίας.

"Ελάτε μέσα."

Φαίνεται ότι είναι μέσα. Ο Κίμπα μπήκε κι εγώ τον ακολούθησα. Έπαθα σοκ όταν μπήκα στο δωμάτιο. Υπήρχαν περίεργα σύμβολα και λέξεις σε κάθε σημείο της τάξης. Το πάτωμα, οι τοίχοι και το ταβάνι ήταν γεμάτοι σύμβολα. Το πιο παράξενο απ' όλα ήταν ένας κύκλος με σύμβολα γύρω του που βρισκόταν στο πάτωμα στη μέση του δωματίου. Μοιάζει με μαγικό κύκλο και πιάνει τον περισσότερο χώρο.Στο δωμάτιο υπάρχει μια μυστηριώδης και τρομακτική ατμόσφαιρα. Υπήρχαν και δυο καναπέδες. Τι; Κάποιος κάθεται στον έναν. Είναι ένα μικρόσωμο κορίτσι. Την ξέρω... την ξέρω! Πηγαίνει στην πρώτη τάξη και τη λένε Τότζο Κονέκο. Αν και πηγαίνει στην πρώτη μοιάζει με παιδί του δημοτικού εξαιτίας του παιδικού προσώπου της και του σωματότυπού της. Είναι αγαπητή από κάποια αγόρια. Πολλά κορίτσια επίσης την έχουν ανακυτήξει μασκότ.

Κάθεται ήσυχα και τρώει γιουκάν. Φαίνεται να νυστάζει όπως πάντα. Δε δείχνει ποτέ τα συναισθήματά της.

Συνειδητοποίησε ότι μπήκαμε και τα βλέμματά μας συναντήθηκαν.

"Από 'δω ο Χιόντο Ίσε."

Ο Κίμπα κάνει τις συστάσεις. Η Κονέκο υποκλίνεται.

"Χαίρω πολύ."

Υποκλίθηκα κι εγώ. Μετά από αυτό, συνέχισε να τρώει. Όπως λενε οι φήμες, δε μιλάει πολύ.

Άκουσα τον ήχο τρεχούμενου νερού στο πίσω μέρος του δωματίου. Είναι ο ήχος του μπάνιου; Τότε είδα μια κουρτίνα μπάνιου στο βάθος. Μια σκιά βρισκόταν από πίσω. Η σκιά ενός κοριτσιού. Ένα κορίτσι κάνει μπάνιο. Τι; Μπάνιο; Αυτή η τάξε έχει μπάνιο! Τότε ο ήχος σταμάτησε.

"Ορίστε, πρόεδρε."

Ε; Υπάρχει κάποιος ακόμη; Άκουσα τη φωνή ενός άλλου κοριτσιού.

"Σ' ευχαριστώ Ακένο."

Φαίνεται ότι η Ρίας αλλάζει πίσω από την κουρτίνα. Τότε θυμήθηκα τι έγινε το πρωί και κοκκίνησα. Το εντυπωσιακό της σώμα. Δε θα χρειάζομαι τσόντες για αρκετό καιρό.

"...........Τι άσεμνη έκφραση."

Ακούστηκε μια ψιλή φωνή. Κοίταξα προς την κατεύθηνσή της και είδα την Τότζο Κονέκο. Την κοίτσξα ενώ έτρωγε γιουκάν. Ωστε έτσι... Έχω άσεμνη έκφραση. Λυπάμαι.

Η κουρτίνα άνοιξε. Εκεί ήταν η Ρίας φορώντας τη στολή της. Φαινόταν πού όμορφη με τα μαλλιά της βρεγμένα. Με κοίταξε και χαμογέλασε.

"Συγγνώμη. Δεν μπόρεσα να κάνω μπάνιο εχτές το βράδυ επειδή έμεινα στο σπίτι σου. Οπότε το έκανα τώρα."

Ω, ναι. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι υπάεχει μπανιέρα μέσα στην τάξη. Κοίταξα πίσω από τη Ρίας. Κάποιος στεκόταν πίσω της.... Πλάκα μου κάνεις! Το σοκ ήταν τέτοιο που έχασα τα λόγια μου. Μαύρα μαλλιά πιασμένα σε αλογοουρά. Η αλογοουρά, που απειλείται με εξαφάνιση. Ο άνθρωπος που λέγεται ότι είναι ο μόνος με αλογοουρά στο σχολείο. Το όμορφο πρόσωπο, πάντα χαμογελαστό! Η τέλεια γυναίκα, παρ' όλο που είναι ακόμα μαθήτρια! Ένα από τα είδωλα του σχολείου, Η Χιμέτζιμα Ακένο! Μια από τις 'δυο μεγάλες αδερφές' μαζί με τη Ρίας! Ο άνθρωπος που λατρεύεται από αγόρια και κορίτσια!

"Ω, τι κάνεις; Λέγομαι Χιμέτζιμα Ακένο, χάρηκα για τη γνωριμία."

Συστήθηκε ευγενικά χαμογελώντας. Ο τόνος της φωνής της είναι συναρπαστικός.

"...Είμαι ο Χιόντο Ίσε. Χάρηακα!"

Συστήθηκα, αν και ένιωθα αμήχανα.Αφού η Ρίας είδε ότι τελειώσαμε με τις συστάσεις, άρχισε να μιλάει.

"Φαίνεται ότι είμαστε όλοι εδώ. Χιόντο Ίσε... Όχι, μπορώ να σε λέω Ίσε;"

"Ναι."

"Εμείς, η λέσχη απόκρυφων ερευνών, σε καλοσωρίζουμε."

"Ε, εντάξει."

"Ως δαίμονα."

......... Μπαμπά και Μαμά, φαίνεται ότι ετοιμάζομαι για κάτι σπουδαίο.

"Ορίστε το τσάι σου."

"Ευχαριστώ."

Καθόμουν σε έναν καναπέ και η Χιμέτζιμα μου είχε φτιάξει τσάι. Το ήπια γρήγορα.

"Είναι ωραίο."

"Ω, σ' ευχαριστώ."

Η Χιμέτζιμα άρχισε να γελάει χαρούμενα. Ο Κίμπα, η Κονέκο και η Ρίας κάθισαν στον καναπέ γύρω από το τραπέζι.

"Ακένο, κάθισε και εσύ."

"Μάλιστα, πρόεδρε."

Η Χιμέτζιμα κάθισε δίπλα στη Ρίας. Όλοι κοίταξαν εμένα. Εεεε, τι γίνεται... Με πιάνει νευρικότητα εξαιτίας των βλεμμάτων όλων, ενώ είμαστε σ' αυτό το μέρος. Τότε η Ρίας άρχισε να μιλάει.

"Θα σου το πω ευθέως. Είμαστε όλοι Δαίμονες."

Ναι... το είπες ευθέως.

"Από την έκφρασή σου καταλαβαίνω ότι δεν πιστεύεις όσα λέω. Είναι φυσικό. Είδες τον άντρα με τα μαύρα φτερά εχτές το βράδυ;"

Έχει δίκαιο. Αν δεν ήταν όνειρο, τότε το είδα στ' αλήθεια.

"Ήταν Ξεπεσμένος Άγγελος. Το είδος του ήταν κάποτε Άγγελοι που υπηρετούσαν το Θεό, αλλά έπεσαν στη κόλαση επειδή είχαν κακές προθέσεις. Και είναι εχθροί για εμάς, τους Δαίμονες."

Οπότε τώρα μιλάμε για έναν Ξεπεσμένο Άγγελο. Προσεγγίζουμε την έννοια της φαντασίας.

"Εμείς, οι Δαίμονες, έχουμε πόλεμο με τους Ξεπεσμένους Αγγέλους από τα αρχαία χρόνια. Πολεμούμε για την κυριαρχία του Κάτω Κόσμου, της κόλασης όπως λέτε στη γη. Ο Κάτω Κόσμος χωρίζεται σε δύο περιοχές: Δαίμονες και ξΞεπεσμένοι Άγγελοι. Ένας Δαίμονας κάνει συμφωνίες με ανθρώπους και δέχεται τη θυσία του για να αυξήσει τη δύναμή του. Ο Ξεπεσμένος Άγγελος, αντιθέτως, μεταχειρίζεται τους ανθρώπους για να εξαλείψει τους Δαίμονες. Και εδώ μπαίνουν οι Άγγελοι, οι οποίοι καταστρέφουν και τις δύο φυλές κατ' εντολή του Θεού. Δηλαδή ο πόλεμος χωρίζεται σε τρεις ομάδες: Δαίμονες, Άγγελοι και Ξεπεσμένοι Άγγελοι. Αυτό γίνεται από την αρχαιότητα."

"Εεε, αυτή η ιστορία είναι λίγο ακαταλαβίστικη για έναν φυσιολογικό μαθητή, όπως εγώ. Τι; Αυτό κάνουν τα μέλη της λέσχης απόκρυφων ερευνών;"

Ώστε αυτή η συζήτηση έχει σχέση με τις δραστηριότητες της λέσχης.

"Η λέσχη απόκρυφων ερευνών είναι απλώς η βιτρίνα μας. Είναι το χόμπι μου. Είμαστε όλοι Δαίμονες.

Εε.. όχι, όχι. Τότε μιλάς ακόμα για τις δραστηριότητες της λέσχης.

"Αμάνο Γιούμα."

Μόλις άκουσα αυτό το όνομα, κατάλαβα ότι δεν ήταν αστείο. Από πού το άκουσε;

"Εκείνη τη μέρα είχες βγει ραντεβού μρ τη Γιούμα, σωστά;"

"Αν κάνεις πλάκα, σταμάτα. Δε θέλω να το συζητήσω σ' αυτή την ατμόσφαιρα."

Υπήρχε θυμός στον τόνο της φωνής μου. Κι αυτό γιατί αυτό το θέμα μου έχει γίνει ταμπού. Όταν το ανέφερα παλιά, κανείς δε με πίστευε και κανείς δεν τη θυμόταν. Όλοι έλεγαν ότι ήταν όνειρο. Ότι ήταν μια ψευδαίσθηση. Κανείς δε με πίστευε και κανείς δε θυμόταν την ύπαρξή της. Δεν ξ'ερω από πού άκουσε αυτή την ιστορία, αλλά δε θα το ανεχτώ αν πει ότι είναι κάτι απόκρυφο. Θα θυμώσω.

"Υπήρξε. Είναι σίγουρο."

Η Ρίας το λέει ξεκάθαρα.

"Αν και φαίνεται ότι προσπάθησε να καταστρέψει όλα τα αποδεικτικά στοιχεία γύρω σου."

Η Ρίας έκανε νόημα με το δάχτυλό της, και η Χιμέτζιμα έβγαλε μια φωτογραφία από την τσέπη της.

"Αυτή δεν είναι; Η Αμάνο Γιούμα."

Έχει δίκαιο. Ο άνθρωπος στη φωτογραφία είναι το κορίτσι μου, το οποίο δεν έβρισκα πουθενά. Την τράβηξα φωτογραφία με το κινητό μου, αλλά για κάποιο λόγο εξαφανίστηκε. Φαινόταν ξεκάθαρα στη φωτογραφία, και είχε μάυρα φτερά στην πλάτη της.

"Αυτό το κορίτσι είναι... όχι, είναι Ξεπεσμένος Άγγελος. Όμοια με αυτόν που σου επιτέθηκε εχτές.

Ξεπεσμένος Άγγελος; Η Γίούμα είναι Ξεπεσμένος Άγγελος; Η Ρίας συνέχισε να μιλά.

"Αυτός ο Ξεπεσμένος Άγγελος ήρθε σε επαφή μαζί σου για να πετύχει το σκοπό του. Αφού τον πέτυχε, κατέστρεψε κάθε στοιχείο της ύπαρξής της."

"Σκοπό;"

¨Ναι. Να σε σκοτώσει."

Τι στο διάολο!

"Γιατί ήθελε να με σκοτώσει;"

"Ηρέμησε, Ίσε. Ήταν φυσικο... Όχι, ήσουν απλώς άτυχος. Υπάρχουν κάτοχοι που δε σκοτώνονται."

"Τι εννοείς 'άτυχος';"

Εννοεί ότι ήμουν άτυχος που με σκότωσε η Γιούμα εκείνη τη μέρα; Τι; Με σκότωσε; Μα αφού είμαι ζωντανός. Είμαι ακόμα εδώ όπως και πριν.

"Εκείνη τη μέρα, ενώ ήσασταν ραντεβού στο πάρκο, σε σκότωσε με ένα δόρυ φωτός."

"Είμαι, όμως, ακόμα ζωντανός. Γιατί με κυνηγάνε;"

Ακριβώς. Δεν υπάρχει λόγος να με κυνηγάει. Γιατί με κυνηγούν οι Ξεπεσμένοι Άγγελοι;

"Ο λόγος που η Γιούμα στόχευε τη ζωή σου είναι για να ελέγξει κάτι επικίνδυνο μέσα σου. Αφού η αντίδραση ήταν αδύναμη, έπρεπε να σε ελέγξει για λίγο καιρό. Μετά, το επιβεβαίωσε. Ότι ήσουν ένας άνθρωπος που κατείχε έναν Ιερό Μηχανισμό."

Ιερός Μηχανισμός... έχω ξανακούσει αυτό τον όρο.

-"Συγγνώμη. Ήσουν απειλή, γι' αυτό σε ξεφορτωθήκαμε νωρίς. Αν θέλεις να μισήσεις κάποιον, μίσησε το Θεό που σε έδωσε τον Ιερό Μηχανισμό"-

Αυτό είπε η Γιούμα τότε. Υπάρχιε Ιερός Μηχανισμός στο σώμα μου; Ο Κίμπα άνοιξε το στόμα του.

"Ο Ιερός Μηχανισμός είναι μια ασυνηθιστη δύναμη που δίνεται σε κάποιους ανθρώπους. Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι που έμειναν στην ιστορία κατείχαν Ιερούς Μηχανισμούς. Χρησιμοποίησαν τις δυνάμεις των Ιερών Μηχανισμών γι΄αυτό το σκοπό."

"Αυτή τη στιγμή υπάρχουν άνθρωποι που έχουν Ιερούς Μηχανισμούς στο σώμα τους. Ξέρεις ότι αυτοί είναι γνωστοί παγκοσμίως; Πολλοί από αυτούς έχουν Ιερούς Μηχανισμούς."

Η Χιμέτζιμα συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε ο Κίμπα.

"Πολλοί Ιεροί Μηχανισμοί είναι χρήσιμοι μόνο στην ανθρώπινη κοινωνία. Υπάρχουν όμως κάποιοι ιδιαίτεροι που αποτελούν απειλή προς του Δαίμονες και τους Ξεπεσμένους Αγγέλους. Ίσε, σήκωσε το χέρι σου."

Τι; Πρέπει να σηκώσω το χέρι μου; Γιατί;

"Καν' το γρήγορα.

Η Ρίας με διατάζει να το κάνω. Έτσι, ύψωσα το αριστερό μου χέρι.

"Κλείσε τα μάτια σου και φαντάσου αυτό που νομίζεις ότι είναι δυνατότερο."

"Δυνατότερο; Όπως ο Σον Γκόκου από το Ντράγκον Μπολ;"

"Φαντάσου αυτόν. Τώρα φέρε στο μυαλό σου τη στάση όπου φαίνεται δυνατότερος."

Φντάστηκα τον Γκόκου να χρησιμοποιεί το Καμέχαμέχα. Είναι εντάξει;

"Χαμήλωσε αργά το χέρι σου και σήκω."

Σηκώθηκα από τον καναπέ.

"Τώρα, μιμήσου τη στάση του. Πρέπει να το αντιγράψεις σωστά, και να μην υποχωρήσεις."

να πάρει! Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι γύρω μου και εγώ πρέπει να μιμηθώ το Καμέχαμέχα του Γκόκου; Να πάρει, ντρέπομαι να το κάνω. Το γεγονός ότι κλείνω τα μάτια μου δε σημαίνει ότι δε θα με κοροϊδέψει κανείς.

"Κάν' το γρήγορα."

Η Ρίας μου το ξαναλέει. Πλάκα μου κάνεις; Σοβαρά, πρέπει να το κάνω; Να πάρει! Τότε κοίτα! Ο Χιόντο Ίσε κάνει για πρώτη και τελευταία φορά το Καμέχαμέχα. Ένωσα τα χέρια μου και τα έφερα μπροστά σοτ στήθος μου. Τέλειωσα την πόζα φωνάζοντας.

"Καμεχαμέχα!"

"Τώρα άνοιξε τα μάτια σου. Αφού αυτό το μέρος είναι γεμάτο με μαγική δύναμη, ο Ιερός Μηχανισμός θα εμφανιστεί ευκολότερα."

Όπως μου είπε, άνοιξα τα μάτια μου. Φως! Εμφανίστηκε στο αριστερό μου χέρι και πήρε σχήμα Όταν η λάμψη έσβησε, ένα κόκκινο γάντι κάλυπτε το χέρι μου. Πάνω του είχε κάτι φανταχτερό. Φαινόταν σαν ένα καλοφτιαγμένο μέρος εξολισμού μεταμφίεσης. Στο μέρος που καλύπτει τη πίσω μεριά της παλάμης μου υπάρχει ένα πετράδι. Μοιάζει σαν κόσμημα.

"Τι είναι αυτό!"

Φώναξα από το σοκ. Προφανώς! Παρ' όλο που έκανα το Καμέχαμέχα, το αποτέλεσμα ήταν ένα αντικείμενο που χρησιμοποιούν ήρωες που μεταμορφώνονται! Τι είναι αυτό;

"Αυτό είναι ένας Ιερός μηχανισμός και είναι δικός σου. Μόλις εμφανιστεί, μπορείς να τον χρησιμοποιείς

όποτε θέλεις."

Αυτό το κόκκινο γάντι είναι ο Ιερός Μηχανισμός;....... Δεν το πιστεύω. Από το Καμέχαμέχα....

"Δολοφονήθηκες από έναν Ξεπεσμένο Άγγελο, την Αμάνο Γιούμα, αξαιτίας της απειλής που αντιπροσωπεύει αυτός ο Μηχανισμός."

Δηλαδή αυτά που έλεγε η Γιούμα για τον ιερό μηχανισμό είναι αλήθεια.... Τότε, ο θάνατός μου ήταν κι αυτός αληθινός; Πώς είμαι, όμως ακόμα ζωντανός;

"Με κάλεσες όταν ήσουν ετοιμοθάνατος. Με κάλεσε αυτό το φυλλάδιο."

Η Ρίας μου έδειξε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο. Το είχα ξαναδεί. Όταν περίμενα τη Γιούμα για το ραντεβού μας κάποιος μου έδωσε ένα. Ένα φυλλάδιο με ένα μαγικό κύκλο και τη φράση "Θα ικανοποιήσουμε την επιθυμία σου!". Όταν το κοίταξα προσεκτικά είδα ότι ο μαγικός κύκλος ήταν ίδιος με αυτόν στο πάτωμα."Είναι ένα από τα διαφημιστικά φυλλάδια που μοιράζουμε. Ο μαγικός κύκλος μας καλεί. Τελευταία δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που σχεδιάζουν αυτό τον κύκλο για να μας καλέσουν. Γι' αυτό μοιράζουμε φυλλάδια σε ανθρώπους που φαίνονται πρόθυμοι να καλέσουν ένα δαίμονα. Ο μαγικός κύκλος είναι ασφαλής και εύκολος στη χρήση. Εκείνη τη μέρα, ένα από τα κατοικίδιά μας μεταφιεσμένο σε άνθρωπο μοίραζε φυλλάδια στον εμπορικό δρόμο. Τότε το πήρες. Όταν σου επιτέθηκε ο Ξεπεσμένος Άγγελος με κάλεσες λίγο πριν πεθάνεις. Η ευχή σου ήταν τόσο δυνατή που κάλεσε εμένα. Συνήθως η Ακένο και οι άλλοι καλούνται."

Τότε που με διαπέρασε το Δόρυ Φωτός και έκανα μια ευχή.... Τότε που το χέρι μου καλύφθηκε με αίμα, αυτό που μου κόλλησε στο μυαλό ήταν "κόκκινο". Επιθυμούσα εκείνο το κορίτσι με τα κόκκινα μαλλιά, τη Ρίας Γκρέμορι. Τότε, ο άνθρωπος με τα κόκκινα μαλλιά που εμφανίστηκε στο τέλος του ονείρου....

όχι,στο τέλος της επίθεσης ήταν πραγματικά αυτή.

"Όταν με κάλεσες, κατάλαβα κατευθείαν ότι δεχόσουν επίθεση από το Ξεπεσμένο άγγελο και ότι είχες τον Ιερό Μηχανισμό. Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα: ήσουν στο χείλος του θανάτου. Όχι μονο οι δαίμονες, αλλά και οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν τους διαπερνά το Δόρυ Φωτός. Ήσουν κι εσύ σ' αυτή τη κατάσταση και αποφάσισα να σου σώσω τη ζωή..."

Να μου σώσει τη ζωή; Δηλαδή αυτή ήταν που με βοήθησε; Ώστε γι' αυτό είμαι ζωντανός.

"...έγινες, όμως, δαίμονας. Ίσε, αναστήθηκες ως δαίμονας του οίκου μου, ως υπηρέτης μου."

Παν! Εκείνη τη στιγμή φτερά φύτρωσαν στις πλάτες όλων γύρω μου. Ήταν διαφορετικά από τα φτερά των Ξεπεσμένων αγγέλων. Φτερά σαν της νυχτερίδας. Παν! Και στη δικιά μου πλάτη, είχα ένα αίσθημα ότι κάτι γεννιόταν. Κοίταξα πίσω από τον ώμο μου και είδα ότι είχα και εγώ μαυρα φτερά. Πλάκα κάνει... Είμαι δαίμονας; Δεν είμαι πια άνθρωπος;

"Ας ξανασυστηθούμε. Γιούτο." Ο Κίμπα μου χαμογέλασε όταν η Ρίας είπε το όνομά του.

"Λέγομαι Κίμπα Γιούτο. Όπως ξέρεις, είμαι δευτεροετής, σαν εσένα, Χιόντο Ίσε.Είμαι κι εγώ δαίμονας.

Χάρηκα για τη γνωριμία."

"Πρωτοετής..... Τότζο Κονέκο..... Χάρηκα..... Είμαι δαίμονας...."Χαμήλωσε λίγο το κεφάλι της.

"Το όνομά μου είναι Χιμέτζιμα Ακένο και είμαι τριτοετής. Είμαι, επίσης, αντιπρόεδρος αυτής της

λέσχης. Χάρηκα για τη γνωριμία. Αν και είμαι έτσι, είμαι κι εγώ δαίμονας. Πωπω."

Η Χιμέτζιμα υποκλίθηκε πολύ ευγενικά. Τέλος, ήρθε η σειρά της Ρίας.Τίναξε τα κόκκινα μαλλιά της και το είπε ευθέως.

"Είμαι ο αφέντης τους, δαίμονας Ρίας Γκρέμορι του οίκου των Γκρέμορι. Ο οικος μου έχει το βαθμό του δούκα. Ελπίζω να τα πάμε καλά, Ίσε."

Βρίσκομαι σε μια απίστευτη κατάσταση.

Πίσω στο Ζωή 0

Επιστροφή στην Κύρια σελίδα

Μπροστά στο Ζωή 2