Utsuro no Hako - Türkçe:1. Cilt 10000. Defa
"Lütfen dur! Lütfen beni öldürme!"
Yalvarışlarını umursamayacaktım.
Haruaki Usui'yi öldürecektim.
Sonuçta, bunu kendisi önermişti, değil mi?
Haruaki Usui'yi *****düm.
Ve sonra bir anda yok oldum. Kasumi Mogi adlı benliğim artık yoktu. Bundan sonra tahminimce bir daha yerden yere fırlatılan, acı ve çaresizlik içinde kıvranan 'beni' görmeyecektim. Ne olursa olsun, vücudum tekrar canlanacaktı. Vücudumun içi boş olsa bile hiçbir zaman ölü kalmayacaktı.
Boş vücuduma bir şeyin girdiğini hissediyordum.
Bu kutunun içinde doğmuş iğrenç bir şeydi. Öyle anlamsız, öyle iğrençti ki yüzlerce ölü böceğin dışkılarıyla beraber çürümüş cesetleri gibi kokuyordu. Reddediyordum. Sürekli reddediyordum. Ama iyi biliyordum: Ne kadar reddetsem de, bu şey vücudumdaki boşluklardan tekrar içeriye girecekti. Bu aynı bir sırtlan gibi zayıf noktalarımı koklayarak, zayıflıklarımı yiyerek beni mat siyaha boyuyordu. Simsiyah oluyordum, hatta kendi benliğimi bile unutmaya başlamıştım. Aynı yüze sahip sahte bir şeye dönüşüyordum.
Ama hala, hala bitmesine izin veremezdim.
Bu günü kesinlikle pişmanlık duymadan yaşayacaktım!
—pişmanlık duymadan yaşacaktım?
"Hahaha."
Ben salak mıydım? Bunu burada nasıl yapacaktım ki? Burası benim ölümden sonraki dünyamdı. Yani, nasıl bu paralel dünyada yaptığım bir şeyle gerçek dünyadaki pişmanlıklarımı yok edecektim? Eğer bu dünyada Kazuki bana aşkını ilan etse bile bu çok anlamsız olacaktı. Demek istediğim, nasıl diğerinden tamamen farklı bir 'bugün' de aradığım tatmini bulabilirdim ki... Aklıma hiçbir şey gelmiyordu.
Özlemini çektiğim sonuç...
Ona ulaşmak için, bu tekrarlarda elimden gelenin en iyisini yaparak ayakta kalmıştım.
Ama bilmediğim şey nasıl bir sonuca hasret olduğumdu.
Bunca zaman daha ne olduğunu bile bilmediğim bir şeye tutunmuştum.
Ve sonunda, artık bu sonucun var olmadığını anlamıştım.
"Ölmek istemiyorum!"
Aah-Haha. Sonunda anlamıştım.
Demek ki benim dileğim buydu.
Demek dileğim bu yüzden asla gerçekleşmeyecekti.
Ve bunu daha önce fark edemediğimden, kutumu kötü şekilde amacından saptırmıştım. Bu şekli değiştirilmiş dileğim artık ortadan kaybolamayacak 'engeller'e dönmüştü. Onlar çoktan bu kutunun içindelerdi, ve bu yüzden hiçbir zaman yok olmayacaklardı.
Bu 'engeller' benim içimde kalmaya devam edecek, ve sahte beni yöneteceklerdi.
Bu yüzden, ben yok olsam bile bu kutu yok olmayacaktı. Sonsuza kadar...
| Geri Git - 9,999. Defa | Geri Dön - Ana Sayfa (Main Page) | Devam Et - 27,755. Defa |
